Vertaling van: Yves Duteil - Les choses qu'on ne dit pas

Ik heb woorden verzonnen die uit het niets zijn opgeweld
En de muren van steen
Uit mijn geheugen hebben weggedrukt.
Om de wereld te vergroten en mijn schatten te verbergen
Zal is wellicht nog lang moeten zoeken.
Soms heb ik het geluk en de vreugde gevonden.
Op een dag werd ik wakker naast jou.

Ik heb hele nachten woorden gefluisterd,
Woorden van liefde en licht,
Maar wat mij het gelukkigst op aarde heeft gemaakt

Dat zijn de dingen die je niet zegt
De ware geheime die je diep in jezelf bewaart,
Het zijn de dingen die je niet zegt
Omdat de woorden, de woorden niet bestaan.

Ik heb van jouw liefde de hele weg afgelegd
En de deur naar onze geheimen op slot gedaan.
Het is een rare tuin gevuld met alles dat
Voor anderen niets is en voor ons het leven.
Het is de diepste stilte die ik ken
Waar de verwondingen van onze tederheden kunnen helen Die mij troost in mijn slaap
Die naar mij glimlacht als jij wakker wordt
En die ook mijn hart verwarmt als een zon

Het zijn de dingen die je niet zegt
De echte geheimen van mijn liefde voor jou
Het zijn de dingen die je niet zegt
Omdat de woorden, de woorden niet bestaan.

En het is soms in een blik, in een glimlach
Dat zich verbergen de woorden
Die we nooit hebben kunnen zeggen,
Al die dingen die je niet zegt
En waarvan de woorden, de woorden niet bestaan.

Al die dingen die je niet zegt
Maar die je voor altijd diep in je houdt
En die je meeneemt in het hiernamaals
Daar waar de woorden, de woorden niet bestaan.