Vertaling van: Yves Montand - A bicyclette

Als wij ‘s ochtends vroeg op pad gingen
Als wij op pad gingen over de weggetjes
Op de fiets
Waren wij met een stel goede vrienden,
Daar was Fernand,
Daar was Firmin,
Daar waren Francis en Sébastien,
En ook Paulette.
Wij waren allemaal op heer verliefd,
Het was alsof we vleugels kregen
Op de fiets
Op de smalle zandpaden
Zijn we vaak door een hel gegaan
Om de grond niet met de voet te raken
In het bijzijn van Paulette. Het moet gezegd, zij legde er haar ziel in,
Zij was de dochter van de postbode die ging
Op de fiets.
En sinds haar achtste jaar
Had zij hem gevolgd
Langs alle paden in de omgeving
Op de fiets.
Als wij de rivier naderden
Dan gooiden wij ze in de varens
Onze fietsen.
En dan rolden wij door de velden
En lieten zo een wisselend boeket ontstaan
Van sprinkhanen, vlinders
En kikkers.

Als de zon aan de horizon
Maakte dat onze silhouetten
Zich aftekenden op alle struiken
Dan keerden wij terug, doodmoe en blij
Maar toch ook met een spijtig gevoel
Omdat we niet even alleen waren geweest
Met Paulette.
Heimelijk haar hand vasthouden
Even vergeten de vrienden,
De fiets.
Wij dachten dan, morgen doe ik het,
Morgen durf ik het
Als we weer over de paden gaan
Op de fiets.