Vertaling van: Emmanuel Moire - Beau Malheur
Je zegt me dat niets voorbij gaat
Zelfs na na een tijdje
Dat een mooie dag een impasse is
En voorbij de oceaan
Dat we altijd sporen houden
Van een liefde, van een afwezige
Dat je weer opduikt
Zoals gisteren recht voor je
Je zegt me dat het nergens toe dient
Het woord of de tijd
Dat een heel leven nodig is
Om een dag te doen alsof
Om achterom te kijken
Lachend terug te komen
Door te bewaren wat stil moet worden gehouden
En dan te doen als voorheen
Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Dat het me angst kostte
Om gerust te zijn
Dat ik de pijn heb gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Mooi ongeluk
Je zegt me dat niets uitwist
Noch krijt, noch bloed
Dat we leren na de les
Of na de 30e verjaardag
We kunnen 3 keer helaas zeggen
Wat niemand hoort
Zoals niemand vervangt
Degenen die voor een lange tijd weggaan
Je zegt me dat de winter eraan komt
Dat we de lente vergeten
Dat we de schappen leegmaken
Die we anders vullen
Dat we ons de groene ogen herinneren
De lach elk moment
Dat tenslotte de stem verloren gaat
Maar de woorden leven Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Dat het me angst kostte
Om gerust te zijn
Dat ik de pijn heb gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Je zegt me dat het een val is
Een spel voor verliezers
Dat de boot van kurk is
En het harnas van tin
Dat niets je meer zal beschermen
Of tenminste niet voor lang
Dat het als een betovering is
Om nu alleen te zijn
Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Om gerustgesteld te worden
Alvorens getroost te worden
Om niets meer te verbergen
Lang voor de rust te vinden
Ik angst nodig heb
Om gerustgesteld te worden
En ik heb de pijn gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Mooi ongeluk
Zelfs na na een tijdje
Dat een mooie dag een impasse is
En voorbij de oceaan
Dat we altijd sporen houden
Van een liefde, van een afwezige
Dat je weer opduikt
Zoals gisteren recht voor je
Je zegt me dat het nergens toe dient
Het woord of de tijd
Dat een heel leven nodig is
Om een dag te doen alsof
Om achterom te kijken
Lachend terug te komen
Door te bewaren wat stil moet worden gehouden
En dan te doen als voorheen
Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Dat het me angst kostte
Om gerust te zijn
Dat ik de pijn heb gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Mooi ongeluk
Je zegt me dat niets uitwist
Noch krijt, noch bloed
Dat we leren na de les
Of na de 30e verjaardag
We kunnen 3 keer helaas zeggen
Wat niemand hoort
Zoals niemand vervangt
Degenen die voor een lange tijd weggaan
Je zegt me dat de winter eraan komt
Dat we de lente vergeten
Dat we de schappen leegmaken
Die we anders vullen
Dat we ons de groene ogen herinneren
De lach elk moment
Dat tenslotte de stem verloren gaat
Maar de woorden leven Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Dat het me angst kostte
Om gerust te zijn
Dat ik de pijn heb gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Je zegt me dat het een val is
Een spel voor verliezers
Dat de boot van kurk is
En het harnas van tin
Dat niets je meer zal beschermen
Of tenminste niet voor lang
Dat het als een betovering is
Om nu alleen te zijn
Ik kan je alleen vertellen
Ik kan je alleen vertellen
Om gerustgesteld te worden
Alvorens getroost te worden
Om niets meer te verbergen
Lang voor de rust te vinden
Ik angst nodig heb
Om gerustgesteld te worden
En ik heb de pijn gekend
Alvorens getroost te worden
Dat ik moest huilen
Om niets meer te verbergen
Dat ik wrok heb gekend
Lang voordat ik rust vond
Je weet nog niet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Wat ik uit mijn hoofd weet
Mooi ongeluk