Vertaling van: Dropkick Murphys - The green fields of France
oh hoe gaat het, jonge Willy McBride
vind je het erg als ik ga zitten hier bij je graf
en even rust in de warme zomer zon
ik heb de hele dag gelopen en ik ben bijna klaar
en ik zie op je grafsteen dat je pas 19 was
toen je meeging met de 'grote gevallenen' in 1916
ik hoop dat je snel overleed
ik hoop dat je stierf in vrede met jezelf
oh Willy McBride, was het langzaam en onzedelijk
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld
en heb je een vrouw of een liefje achtergelaten
in een trouw hart is je herinnering
in een schrijn bewaard
en ook al ben je overleden in 1916
in dat trouwe hart ben je voor altijd 19
of ben je een onbekende zonder enige naam
voor altijd in een schrijn bewaard
in een oud fotolijstje
op een oude foto gescheurd, voddig, en bevlekt
en langzaam vergeeld in een bruin leren frame
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld de zon schijnt neer op deze groene velden in frankrijk
de warme bries waait zachtjes
en de rode klaprozen deinen
de loopgraven zijn al lang verdwenen onder de ploeg
geen gas, geen prikkeldraad, geen pistolen vurend nu
maar hier op dit kerkhof dat nog steeds niemandsland is
de ontelbare witte kruizen staan als zwijgende getuigen
door onverschilligheid van mensen tot hun naasten
en een hele generatie is geslacht en verdoemd
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld
en ik kan niet helpen mezelf af te vragen
oh Willy McBride
doen allen die hier liggen weten
waarom ze gestoven zijn
heb je ze geloofd
toen ze je de oorzaak vertelden
geloofde je echt dat deze oorlog
alle oorlogen zou eindigen
maar het lijden, de zorgen, de glorie, de schaamte
het doden en overlijden het was allemaal voor niets
oh willy mcbride het is allemaal weer gebeurd,
en maar weer, en maar weer, en maar weer, en maar weer
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld
vind je het erg als ik ga zitten hier bij je graf
en even rust in de warme zomer zon
ik heb de hele dag gelopen en ik ben bijna klaar
en ik zie op je grafsteen dat je pas 19 was
toen je meeging met de 'grote gevallenen' in 1916
ik hoop dat je snel overleed
ik hoop dat je stierf in vrede met jezelf
oh Willy McBride, was het langzaam en onzedelijk
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld
en heb je een vrouw of een liefje achtergelaten
in een trouw hart is je herinnering
in een schrijn bewaard
en ook al ben je overleden in 1916
in dat trouwe hart ben je voor altijd 19
of ben je een onbekende zonder enige naam
voor altijd in een schrijn bewaard
in een oud fotolijstje
op een oude foto gescheurd, voddig, en bevlekt
en langzaam vergeeld in een bruin leren frame
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld de zon schijnt neer op deze groene velden in frankrijk
de warme bries waait zachtjes
en de rode klaprozen deinen
de loopgraven zijn al lang verdwenen onder de ploeg
geen gas, geen prikkeldraad, geen pistolen vurend nu
maar hier op dit kerkhof dat nog steeds niemandsland is
de ontelbare witte kruizen staan als zwijgende getuigen
door onverschilligheid van mensen tot hun naasten
en een hele generatie is geslacht en verdoemd
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld
en ik kan niet helpen mezelf af te vragen
oh Willy McBride
doen allen die hier liggen weten
waarom ze gestoven zijn
heb je ze geloofd
toen ze je de oorzaak vertelden
geloofde je echt dat deze oorlog
alle oorlogen zou eindigen
maar het lijden, de zorgen, de glorie, de schaamte
het doden en overlijden het was allemaal voor niets
oh willy mcbride het is allemaal weer gebeurd,
en maar weer, en maar weer, en maar weer, en maar weer
hebben ze de drums langzaam bespeeld
hebben ze de fluit laag bespeeld
hebben ze de dodenmars gespeeld
toen ze je lieten zakken
heeft het orkest de laatste post en refrein gespeeld
hebben de doedelzakken de bloemen van het woud gespeeld