Vertaling van: The Dubliners - Paddy's sicknote
Geachte heer ik schrijf deze brief om u op de hoogte te brengen van mijn beroerde situatie
En terwijl ik dit schrijf, zie ik er niet zo best uit
Mijn lichaam is helemaal bont en blauw, mijn gezicht is dodelijk grijs
Ik schrijf deze brief om te vertellen, waarom Paddy's vandaag niet op zijn werk is
Terwijl ik werkte op de 14de verdieping moest ik wat stenen opruimen
En ze van boven naar beneden te gooien leek mij een goed idee
Maar de voorman was daarmee niet zo blij, hij is een vreselijke kerel
Hij zei dat ik ze via de ladder naar beneden moest brengen in een kalkbak
Well, de stenen met de hand opruimen, dat leek zo erg traag
Ik hees daarom een ton omhoog en zette het touw beneden goed vast
Maar in mijn haast het karwei te klaren, had ik niet in de gaten
Dat de ton vol bouwstenen zwaarder is dan ik
Dus toen ik het touw losmaakte, viel de ton als lood naar beneden
En omdat ik het touw stevig vast had, schoot ik omhoog
Ik werd gelanceerd als een raket en tot mijn ontsteltenis zag ik
Dat halverwege ik die klote ton die naar beneden ging tegen kwam Nu, de ton brak mijn schouder toen die naar de grond vloog
En toen ik de top bereikte sloeg ik met mijn hoofd tegen de poelie
Ik hield stevig vast, hoewel ik verdoofd was door de vreselijke klap
En de ton verloor de helft van z'n lading 14 verdiepingen lager
Nu, toen die bouwstenen uit de ton op de grond vielen
Was ik zwaarder dan de ton, zodoende ging ik weer naar beneden
Ik hield het touw stevig vast toen ik naar de grond vloog
En ik landde op de stenen die over de grond verspreid lagen
Nou, toen ik daar op de vloer lag dacht ik dat ik het ergste gehad had
Maar toen de ton de top bereikte, toen barste de bodem eruit
Een regen van stenen kwam op mij neer ik wist er was geen hoop meer
In al deze verwarring liet ik dat klere touw los
De ton, nu weer zwaarder, kwam opnieuw naar beneden
En landde precies bovenop mij, toen ik daar op de vloer lag
Ik brak drie ribben en mijn linker arm en ik kan alleen nog maar zeggen
Dat ik hoop dat u begrijpt waarom Paddy vandaag niet op zijn werk is.
En terwijl ik dit schrijf, zie ik er niet zo best uit
Mijn lichaam is helemaal bont en blauw, mijn gezicht is dodelijk grijs
Ik schrijf deze brief om te vertellen, waarom Paddy's vandaag niet op zijn werk is
Terwijl ik werkte op de 14de verdieping moest ik wat stenen opruimen
En ze van boven naar beneden te gooien leek mij een goed idee
Maar de voorman was daarmee niet zo blij, hij is een vreselijke kerel
Hij zei dat ik ze via de ladder naar beneden moest brengen in een kalkbak
Well, de stenen met de hand opruimen, dat leek zo erg traag
Ik hees daarom een ton omhoog en zette het touw beneden goed vast
Maar in mijn haast het karwei te klaren, had ik niet in de gaten
Dat de ton vol bouwstenen zwaarder is dan ik
Dus toen ik het touw losmaakte, viel de ton als lood naar beneden
En omdat ik het touw stevig vast had, schoot ik omhoog
Ik werd gelanceerd als een raket en tot mijn ontsteltenis zag ik
Dat halverwege ik die klote ton die naar beneden ging tegen kwam Nu, de ton brak mijn schouder toen die naar de grond vloog
En toen ik de top bereikte sloeg ik met mijn hoofd tegen de poelie
Ik hield stevig vast, hoewel ik verdoofd was door de vreselijke klap
En de ton verloor de helft van z'n lading 14 verdiepingen lager
Nu, toen die bouwstenen uit de ton op de grond vielen
Was ik zwaarder dan de ton, zodoende ging ik weer naar beneden
Ik hield het touw stevig vast toen ik naar de grond vloog
En ik landde op de stenen die over de grond verspreid lagen
Nou, toen ik daar op de vloer lag dacht ik dat ik het ergste gehad had
Maar toen de ton de top bereikte, toen barste de bodem eruit
Een regen van stenen kwam op mij neer ik wist er was geen hoop meer
In al deze verwarring liet ik dat klere touw los
De ton, nu weer zwaarder, kwam opnieuw naar beneden
En landde precies bovenop mij, toen ik daar op de vloer lag
Ik brak drie ribben en mijn linker arm en ik kan alleen nog maar zeggen
Dat ik hoop dat u begrijpt waarom Paddy vandaag niet op zijn werk is.