Vertaling van: Don Mclean - Vincent
Sterren, sterrennacht
Schildert je palet van blauw en grijs
Een kijk op een zomerse dag,
Door ogen die de duisterheid in mijn ziel kennen.
Schaduwen op de heuvels,
Tekenen de bomen en de narcissen
Vangen de wind en de winterkou
In kleuren op het besneeuwde land van doek.
Nu begrijp ik,
Wat je mij probeerde te zeggen,
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
Hoe je probeerde ze vrij te laten
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe
Misschien zullen ze nu luisteren.
Sterren, sterrennacht
Vlammende bloemen die helder stralen,
Wervelende wolken in een paarse nevel,
Die de ogen van Vincent's oog reflecteren in Delft's blauw.
Van kleur veranderende tinten.
Goudgele korenvelden in de ochtend.
Verweerde gezichten vastgelegd in pennenstreken van pijn,
Tot rust gekomen onder de schilders liefdevolle handen Nu begrijp ik
Wat je mij probeerde te zeggen.
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
hoe je ze probeerde te bevrijden
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe,
misschien dat ze je nu wel horen.
Alhoewel men niet van je hield
Was jouw liefde oprecht
En toen er geen hoop meer in je was
Tijdens die nacht vol sterren
Nam je je leven zoals geliefden dat vaak doen,
Maar Vincent, ik had jou kunnen zeggen,
Deze wereld is niet gemaakt voor iemand,
zo mooi als jij
Sterren, sterrenhemel,
Portretten opgehangen in lege hallen,
Hoofden zonder lijst op naamloze muren,
Met ogen die de wereld bekijken en niet kunnen vergeten.
Zoals de onbekenden die je ontmoette,
De ruige mannen in gerafelde kleding,
Een zilveren doorn op een bebloede roos,
ligt verpletterd en gebroken in de maagdelijk witte sneeuw.
Nu denk ik dat ik weet,
Wat je mij probeerde te zeggen.
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
Hoe je probeerde ze te bevriiden
Ze wilden niet luisteren en doen dat nog niet,
Misschien zullen ze dat nooit doen.
Schildert je palet van blauw en grijs
Een kijk op een zomerse dag,
Door ogen die de duisterheid in mijn ziel kennen.
Schaduwen op de heuvels,
Tekenen de bomen en de narcissen
Vangen de wind en de winterkou
In kleuren op het besneeuwde land van doek.
Nu begrijp ik,
Wat je mij probeerde te zeggen,
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
Hoe je probeerde ze vrij te laten
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe
Misschien zullen ze nu luisteren.
Sterren, sterrennacht
Vlammende bloemen die helder stralen,
Wervelende wolken in een paarse nevel,
Die de ogen van Vincent's oog reflecteren in Delft's blauw.
Van kleur veranderende tinten.
Goudgele korenvelden in de ochtend.
Verweerde gezichten vastgelegd in pennenstreken van pijn,
Tot rust gekomen onder de schilders liefdevolle handen Nu begrijp ik
Wat je mij probeerde te zeggen.
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
hoe je ze probeerde te bevrijden
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe,
misschien dat ze je nu wel horen.
Alhoewel men niet van je hield
Was jouw liefde oprecht
En toen er geen hoop meer in je was
Tijdens die nacht vol sterren
Nam je je leven zoals geliefden dat vaak doen,
Maar Vincent, ik had jou kunnen zeggen,
Deze wereld is niet gemaakt voor iemand,
zo mooi als jij
Sterren, sterrenhemel,
Portretten opgehangen in lege hallen,
Hoofden zonder lijst op naamloze muren,
Met ogen die de wereld bekijken en niet kunnen vergeten.
Zoals de onbekenden die je ontmoette,
De ruige mannen in gerafelde kleding,
Een zilveren doorn op een bebloede roos,
ligt verpletterd en gebroken in de maagdelijk witte sneeuw.
Nu denk ik dat ik weet,
Wat je mij probeerde te zeggen.
Hoe je hebt geleden onder je geestelijke gezondheid
Hoe je probeerde ze te bevriiden
Ze wilden niet luisteren en doen dat nog niet,
Misschien zullen ze dat nooit doen.