Vertaling van: Louane Emera - Immobile

Ik kom dichter bij de leegte die me wacht
Ik duik met mijn hoofd naar beneden
Mijn hart herstelt zich langzaam
Van de blauwe plekken

Ik ben bang
Dat ik vergeet de aanwezigheid van hem
Te verliezen
Het spel van vertrouwen
De vragen die aan me knagen
Raken een beetje weg
Maar het is niet zo eenvoudig
En voor je staand verstar ik
Maar ik blijf roerloos
Het is net alsof je op reis gaat
Niet in staat de bladzijde om te slaan
En verlies mezelf opnieuw
In je armen
Het is als het nemen van een snelweg
Vergetend wat we vrezen
Het is wanneer ik mezelf alleen vind
Dat ik het koud heb

Ik nader dichterbij deze kloof
En ik voel de wind die me duwt
Ik weet dat ik er nog niet aan toe ben
Ik probeer mijn angsten te wissen
Deze zorgen, deze gruwelen die me overkomen
En dieper in mijn wezen doordrukken
Maar het is niet zo eenvoudig
En voor je staand verstar ik
Ja, ik blijf roerloos

Het is alsof je op reis gaat
Niet in staat de bladzijde om te slaan
En verlies mezelf opnieuw
In je armen
Het is als het nemen van een snelweg
Vergetend wat we vrezen
Het is wanneer ik mezelf alleen vind
Dat ik het koud heb
Ik kom terug tegen beter weten
Verloren in mijn kindertijd
Die zich verwijdert, meer en meer
En ik voel dat ik val
Verloren in woordenwisselingen
Die geen ruimte meer bieden voor intimiteit (lichaam tegen lichaam)

Het is alsof je op reis gaat
Niet in staat de bladzijde om te slaan
En verlies mezelf opnieuw
In je armen
Het is alsof je op reis gaat
Niet in staat de bladzijde om te slaan
En verlies mezelf opnieuw
In je armen

Het is als het nemen van een snelweg
Vergetend wat we vrezen
Het is wanneer ik mezelf alleen vind
Dat ik het koud heb