Vertaling bewerken

Lees bij het inzenden van een nieuwe vertaling eerst hetvolgende topic door:
VERTALEN!? - Tips, ideeën en suggesties!
Op die manier proberen we zoveel mogelijk goed kloppende vertalingen te krijgen.

Titel

On ne voit pas le temps passer

Vertaling

Je trouwt vroeg op je twintigste
En je wacht er geen jaren mee
Om drie of vier kinderen te maken
met wie je alle dagen druk bent
Tussen de gangen door snel de vaat
Tussen het huishouden en de lunch
kan de wereld aan het vergaan zijn
Je hebt de tijd niet om erbij stil te staan

Moet je erom huilen of om lachen
Is ze te benijden of te beklagen
Ik zou het niet durven zeggen
De jaren zijn voorbij voor je het weet

Een geur van dampende koffie
Dat is haar hele wereld
De kinderen spelen, de echtgenoot rookt
De dagen vloeien weg naar niks
Nauwelijks heb je kinderen geboren zien worden
Of je moet ze alweer ten afscheid kussen
En door het raam kan men slechts reiken
Naar een jeugd gedoemd om voorbij te gaan

Moet je erom huilen of om lachen
Is ze te benijden of te beklagen
Ik zou het niet durven zeggen
De jaren zijn voorbij voor je het weet

Zij heeft van de zondagen niet veel meer gezien
Dan een net gestreken kostuum
Een paar bloemen of een paar takken
Waarmee ze de eetkamer opluisterde
Een heel leven toch is samen te vatten
In miljoenen miserabele pasjes
Gevangen tussen een tafel en een kast
als tussen hamer en aambeeld

Moet je erom huilen of om lachen
Is ze te benijden of te beklagen
Ik zou het niet durven zeggen
De jaren zijn voorbij voor je het weet

On se marie tôt à vingt ans
Et l'on n'attend pas des années
Pour faire trois ou quatre enfants
Qui vous occupent vos journées
Entre les courses la vaisselle
Entre ménage et déjeuner
Le monde peut battre de l'aile
On n'a pas le temps d'y penser

Faut-il pleurer, faut-il en rire
Fait-elle envie ou bien pitié
Je n'ai pas le coeur à le dire
On ne voit pas le temps passer

Une odeur de café qui fume
Et voilà tout son univers
Les enfants jouent, le mari fume
Les jours s'écoulent à l'envers
A peine voit-on ses enfants naître
Qu'il faut déjà les embrasser
Et l'on n'étend plus aux fenêtres
Qu'une jeunesse à repasser

Faut-il pleurer, faut-il en rire
Fait-elle envie ou bien pitié
Je n'ai pas le coeur à le dire
On ne voit pas le temps passer

Elle n'a vu dans les dimanches
Qu'un costume frais repassé
Quelques fleurs ou bien quelques branches
Décorant la salle à manger
Quand toute une vie se résume
En millions de pas dérisoires
Prise comme marteau et enclume
Entre une table et une armoire

Faut-il pleurer, faut-il en rire
Fait-elle envie ou bien pitié
Je n'ai pas le coeur à le dire
On ne voit pas le temps passer

Artiest(en)

Jean Ferrat