Biografie van Jules de Corte

Jules de Corte werd op 29 maart 1924 in Deurne geboren. Nadat hij op eenjarige leeftijd blind was geworden bracht Jules zijn jeugd vanaf 1927 door in het blindeninstituut te Grave. In Grave leerde hij het brailleschrift en kreeg hij het gebruikelijke schoolonderricht aangevuld met een opleiding tot stoelenmatter en mandenvlechter. Op eigen verzoek mocht hij deelnemen aan de muzieklessen; zo leerde hij orgel- en pianospelen. Al jong was hij organist in de R.K.-kerk te Grave.

Het vooruitzicht zijn hele leven bij de fraters te moeten blijven benauwde hem zo, dat hij in 1945 besloot het gesticht voorgoed te verlaten. Terwijl hij in Delft logeerde bij vrienden ontdekte Jules dat hij van musiceren zijn beroep kon maken en op 15 augustus 1945 had hij zijn eerste engagement.

In zijn vijftig jaar lange carrière maakte Jules de Corte zeer veel liedjes, trad hij op voor radio, televisie en in theaters, speelde en zong hij tientallen grammofoonplaten en één CD vol met zijn muziek en teksten. Hij publiceerde een aantal boeken met gedichten, verhalen en filosofische overpeinzingen. Ruim twaalf jaar lang was Jules de Corte ook dagelijks gedurende één minuut te beluisteren via de 'Cortefoon', een gesubsidieerde telefonische luisterlijn met actuele commentaren.

Zijn oeuvre werd bekroond met de Visser Neerlandia-prijs, de Louis Davids-prijs, de Gouden Harp en de Edison. Hij was lid van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.