Sanne - Het Huis Dat Tussen Rozen Stond

Als ik nu omkijk naar mijn kindertijd
denk ik met heimwee aan die mooie tijd
Weg zijn mijn dromen, want tussen bomen
een tuin vol rozen, stond toen ons huis

Waar ik voorheen die mooie treurwilg vond
is nu een straat
Zodat het huis dat tussen rozen stond
niet meer bestaat

Ik nam toen afscheid, maar met een traan
Ik kon niet geloven voor altijd te gaan
Die dag verdwenen zij voorgoed uit mijn leven
Ik hield mij kranig maar was liever gebleven
Ze lachten en zeiden: "moet je daar nu om treuren
Want daar in de stad kan je toch niets gebeuren

Je vindt er alles wat je hier bij ons nooit ziet
Al wat de staat je straks te bieden heeft, vind je hier niet

Toen ik die dag hier mijn nieuw leven begon
liep ik verloren tussen steen en beton
Geen van mijn vrienden die dit ooit zal begrijpen
ze hadden geen reden om mij te benijden
Geen van mijn vrienden die ik ooit uit kon leggen
wat ik ze al die tijd had willen zeggen Er komt een dag dat ik terug zal zijn, wie weet wanneer
En op die dag neem ik de eerste trein, sta ik er weer

De jaren verstreken en nu sta ik hier weer
Vergeefs nu op zoek naar mijn huis van weleer
Waar is nu alles, waar zijn mijn bomen
waar zijn mijn rozen en waar zijn mij dromen
Ik vind geen spoor van mijn vroegere vrienden
ik zoek naar mijn huis maar ik kan het niet vinden

Waar ik voorheen die mooie treurwilg vond
is nu een straat
Zodat het huis dat tussen rozen stond
niet meer bestaat

Wie zegt het mij, waar is het nu ?
Wie weet, waar is het nu ?
Waar is mijn huis, wie weet 3x

Toe, zeg het mij