Sophie Tabouret - Nachtmerrie

Ik loop over straat pratend in mezelf, denkend aan alles wat er is gebeurd en hoeveel ik nog kan hebben
ik hou me sterk, want de tranen in me ogen brandend, kunnen me niet redden.
Pijn in me hart, pijn in me hoofd, pijn op elke plek bij elke meter die ik loop maar ik moet door
want hoe dan ook vroeg of laat moet ik wakker worden uit deze nare droom want;

Ik zit vast in een nachtmerrie alleen lig ik niet in bed en slaap ik niet,
de pijn is echt en de weg die ik niet zie
bewandel ik totdat iemand me een uitweg biedt dus

Kan iemand me horen (horen, horen)
Kan iemand me zien (zien, zien)
Ik ben mezelf verloren (-loren, -loren)
Help me alsjeblieft
Al schreeuw ik nog zo hard, en lees je het in me ogen,
ik zit vast maar niemand wil me geloven

Hoe is het mogelijk dat dit kan gebeuren, vraag ik naar de wolken kijkend in de lucht en flashbacks
halen me in trekken me weer terug naar waarvoor ik weg ren.
me voeten worden zwaar ik heb het zo koud
ik wil alleen maar dat iemand me vasthoudt en me vertelt dat alles goed komt
zoveel pijn, zo alleen en nog zo jong

Ik zit vast in een nachtmerrie alleen lig ik niet in bed en slaap ik niet,
de pijn is echt en de weg die ik niet zie
bewandel ik totdat iemand me een uitweg biedt dus Kan iemand me horen (horen, horen)
Kan iemand me zien (zien, zien)
Ik ben mezelf verloren (-loren, -loren)
Help me alsjeblieft
Al schreeuw ik nog zo hard, en lees je het in me ogen,
ik zit vast maar niemand wil me geloven

AaaAaaAaaAaaAaaAaa

Al schreeuw ik nog zo hard, en lees je het in me ogen
(in m'n ogen, in m'n ogen)
Ik zit vast maar niemand wil me geloven
(niemand wil mij geloven)

Al schreeuw ik nog zo hard, en lees je het in me ogen
ik zit vast maar niemand wil me geloven

Want ik kan je horen, en ik kan je zien,
je bent niet verloren, vertel het me alsjeblieft...