Rowwen Heze - Geluksknikker

Ich hoofde der echt niks vur te doon.
Ich keek noa boeten en ich ging.
Op mien zelde alte schoon.
En ich deed gewoen mien ding.
Hoe der niks begos te dagen.
Een tas koffie bei de krant.
Dei vur op de tafel laag.
Ik ging blind op mien verstaand.

Alles leep zoals ut leep.
Brave jong zoals het huurt.
Zaag al een denkbeeldige streep.
En dao bleef ik oet de buurt.
Mer ineens kreeg ich het benauwd.
Ich waas danig van de leg.
Op eene mergen ging ut fout.
Miene geluksknikker waas weg.

Oh waat eene pech.
Miene geluksknikker waas weg.
Waat eene tied.
Miene geluksknikker was kwied.
Jonge, jonge waat eene pech.
Miene geluksknikker waas weg. De betoevering verbrook.
Ich ging van de hugste plank.
Ich keek noa onder en ich dook.
Mer het zwembad stond blank.
Geinne engel dae mich ving.
De val gebroken door eene heg.
Toen ik steil nao onder ging.
Miene geluksknikker waas weg.

Oh waat eene pech.
Miene geluksknikker waas weg.
Waat eene tied!
Miene geluksknikker waas kwiet.
Jonge, jonge waat eene pech.
Miene geluksknikker waas weg.

Ich woord wakker en ik keek.
Het voelde als eene nei begien.
Toen ich door mien ogen streek.
En het leecht noa binnen scheen.
Rooie gloed op het plafond
Het was nog duuster.
Mer ich zaag hem stralen aan de horizon.
Op eene splinterneije daag.

Oh waat eene pech.
Miene geluksknikker waas weg.
Waat eene tied
Miene geluksknikker waas kwied.
Jonge, jonge waat eene pech.
Miene geluksknikker was weg.