De Heideroosjes - Boorelul

Ik bin ni perfect, ik heb zoë mien kuure.
Heb ik enne slechten daag, hedde hiël wát te verduure.
Ge mót meej ni vertelle, hoe dát ik mót laeve.
Dât ik nâ de kerk mót goan, en woa ik um mót gaeve.

Ik drink soms teveul, dâ wiët ik nimmer wát ik zeg.
Dá kwats ik ieder vrômmes a,
Ge kriegt meej nimmer weg.
Door miene groëte moel zeg ik aaltiëd net teveul.
Mót ik renne vur mien laeve, en bin ik wer de lul.

Wowowohoooo, dit bin ik!

Toen ik óp kamers zoat, woj ik aaltiëd gaer nâ hoës.
Hôrs is má en booregat, má ik veul der meej thoës.
Toch denk ik druk genog, ik mót in Hôrs ni blieve plekke.
Ik môt aalles achterloate, dát diej knammels má verekke. Vur niks en niemus tiêd, mien bendje is mien laeve
Aaltiëd mót ik má wer neme, en kán ik noeijt es gaeve
En al wil ik wer studere, ut kumt der toch ni vaan
Ik krieg al herpes ás ik denk aan en vaste baan

Booredurp, booretaal, boorelul!
Dát is woa ik woën, wát ik proat, en hoe ik meej veul

Ze lache um mien kapsel "Mákt de kapper dát nag af?"
Dud dae ringk es oet de naas en was diej tattoe der es af.
Ik lach en bitje mej en denk: 'Mins val kepot!'
Owwe stroont is ni ván gold, kiek má in de pot.

Geej zult meej mótte neme zoë zoë als ik bin.
Ik wil meejzelleuf ni verandere, doa kumt niks ván in.
Wát ge zid is wát ge kriegt, en dát, dát bin ik.
Wandel mienen eige waeg tot den dag dát ik stik.