Stef Bos - Te Groot Voor Woorden

haar zogenaamde vrienden
komen niet zo vaak meer langs
ze sturen enkel bloemen, die ruiken naar haar angst
en als ze komen, houden ze hun warme jassen aan
ze praten over niets, ze kijken haar niet aan
zij lacht nog net als vroeger
ook al voelt ze zich wat slechter
maar zij is van voor de oorlog
dus zij heeft geleerd, te vechten
ze praat niet veel, ze denkt en drinkt de tijd als dure wijn
ze vraagt zich af hoe de wereld zonder haar zou zijn

het is te groot voor woorden
dit gevoel is te groot
te groot voor woorden
dit gevoel is te groot
wat ze voelt is te groot voor woorden

haar gedachten dwalen af
langs de wegen in haar hoofd
naar het verleden
naar de liefde
waarin ze altijd heeft geloofd
en zo droomt ze door de dagen
met de weemoed
en ze wacht
op de kinderen die niet komen
en op de laatste lange nacht
ze zit te staren in haar stoel
en elk uur maakt jaren ouder
en naast haar zit de dood
als een soort van stille troost
met zijn armen om haar schouders

en het is te groot voor woorden
dit gevoel is te groot
te groot voor woorden
wat ze voelt is te groot
het is te groot voor woorden
dit gevoel is te groot
de dood is te groot voor woorden

de dood is te groot voor woorden

te groot voor woorden...