Piter Wilkens - It Paad Werom

Do bliuwst my noch sa by, doarpke út myn tiid
Der is sa`n soad ferdwûn mar dochs bliuwst sa swiet
En wat der net lykop mei myn jeugd ferdwynt
Der is altyd dy sin dy`t my oan dy bynt
Ea woe`k hjir sa graach wei mei it fluch ferkear
Mar ik bliuw no faker thús, tinkend oan alear
Yn dy sit noch beweech en ik stean hast stil
It makket neat mear út wêr`t ik hinne sil
Ik reizgje op en del, de ierde oer
Altyd ûnderweis nei it aventoer
De eachein wol`k foarby, mar wêr`t ik ek kom
De ein fan elke reis is it paad werom
Ik learde hjir it keatsen, dat is in trêft
Ik learde hjir it riden op de Slotsgrêft
Ik kriich myn earste tút yn `Under `e Sjuut`
Myn ferhaal mei dy, myn doarp, is nog lang net út
Ik boartsje frij yn`t fjild by de grutte feart
Ik strún wer fan it Aldlân nei de Sylsleat
Ik sjoch myn âlde hut efter it fabryk
Myn flot is wer in boat, it reid myn ryk
Ik reizgje op en del, de ierde oer
Altyd ûnderweis nei it aventoer
De eachein wol`k foarby, mar wêr`t k ek kom
De ein fan elke reis is it paad werom
De ein fan elke reis is it paad werom
Ik rûn oer hege bergen yn himelsk snie
Mar seach dêr net de terp wêr`t myn widze stie
Ik besocht de grutste stêden fan de wrâld
Mar fûn dêr net it doarp dêr`t ik fan hâld
Ik doarmje mar wat om dyn tsjerketoer
En wit al myn gereis, ea is it oer
Lis my dan yn dyn grûn as ik safier kom
Nei myn âlderlêste reis: it paad werom
Want de ein fan elke reis is it paad werom
De ein fan elke reis is it paad werom
De ein fan elke reis is it paad werom...
De weg terug Jij staat me nog zo bij, dorpje uit mijn tijd,
er is veel verdwenen maar toch blijf je zo zoet
en wat er niet gelijk met mijn jeugd verdween
er is nog altijd die 'gedachte aan' die mij aan je bindt.
Ooit wilde ik hier graag vandaan met het snelverkeer,
maar ik blijf nu vaker thuis, denkend aan weleer,
in jou zit nog beweging en ik sta bijna stil,
het maakt niets meer uit, waar ik naartoe zal gaan.
Ik reis op en neer over heel de aarde,
altijd onderweg naar het avontuur,
de horizon wil ik voorbij, maar waar ik ook kom,
het einde van elke reis is de weg terug.
Ik leerde hier het kaatsen, dat is een deugd,
ik leerde hier het schaatsen op de `Slotgracht`,
ik kreeg mijn eerste kus in `Under`e Sjuut`,
mijn verhaal met jou, mijn dorp, is nog lang niet uit.
Ik speel vrij in het veld, bij de grote vaart,
ik struin weer van `It Aldlân` naar de `Sylsleat`,
ik zie mijn oude hut, achter de fabriek,
mijn vlot is weer een boot, het riet mijn rijk.
(ref)
Ik liep over hoge bergen, in hemelse sneeuw,
maar zag er niet de terp, waar mijn wieg stond,
ik bezocht de grootste steden van de wereld,
maar vond daar niet het dorp waar ik van houd.
Ik dool maar wat om jouw kerktoren,
en weet; al mijn gereis, eens is het voorbij,
stop mij dan in jouw grond, als ik zover kom,
naar mijn allerlaatste reis, de weg terug,
want het eind van elke reis is de weg terug.
want het eind van elke reis is de weg terug.