Matthijn Buwalda - Podium van Jaren

Op de bühne van mijn leven
Op die afgesleten vloer
Waarop zoveel is gesproken en gezwegen
Achter maskers van bravoure

Waarop tranen zijn gevallen
Van verdriet, plezier of pijn
Waar mijn rol zo vaak verandert, wordt herschreven
Daar wilt U dezelfde zijn Al oogst ik applaus, al zal ik falen
Uw Licht zal mij altijd omstralen
U kijkt niet weg, U laat nooit los, het werk dat U begon in mij
Zelfs als de lichten doven
Dan nog blijft U in mij geloven
En U kijkt niet weg, U laat nooit los, het werk dat U begon in mij

Op het podium van jaren
Val ik steeds weer uit mijn rol
En ik kan maar niet begrijpen of verklaren
U blijft zo genadevol

Groot is Uw trouw
Is Uw trouw
Er gaat geen dag voorbij
Waarop U niet
Verder gaat
Met wat U begon in mij