Simone Kleinsma - Mijn Meisje

Mijn meisje, mijn geschenk
Wanneer ik aan jou denk
Zeg ik heel zacht jouw naam
Ik roep nog steeds om jou
Daar ik erop vertrouw
dat jij me nog kunt horen

Al wist misschien de tijd
jouw beeltenis langzaam uit
Toch zit je nog altijd
heel dicht onder mijn huid
Haast niemand die jou kent
Maar ik weet wie je bent

Toen was je teer en klein
Maar hoe zou je nu zijn
Daar denk ik dikwijls aan
Een tiener in de dop
Te groot al voor een pop
En zou je op mij lijken?

Mijn wang tegen jouw wang
Een kusje voor de pijn
En nooit meer, nooit meer bang
Zo had het moeten zijn
Het lot haalde ons in
En ik zoek naar de zin

Maar wie leeft in je hart
Mag nog blijven, even blijven
Want aan de hemel staat jouw ster
Zij is zichtbaar
Al staat ze dan ver Mijn meisje, mijn geschenk
Waar ik heel vaak aan denk
Is, waar je nu zult zijn
En hou je onderwijl
Een oogje in het zeil
En voel je onze heimwee?

Of zit je lekker warm daar hoog op een balkon
Of zit je arm in arm met opa in de zon
Daar hou ik mij aan vast
Wij leven op de tast

Ze zeggen dat het slijt
En dat het met de tijd
heus wel wat minder wordt
Maar slijten doet het niet
Het is meer dat het verdriet
en deze pijn gaan wennen

Volkomen onverwacht
Soms komt het door een geur
of midden in de nacht, dan opent zich die deur
Dan biggelt er een traan
die laat ik dan maar gaan…

Maar wie leeft in je hart
Mag nog blijven, even blijven
Want aan de hemel staat jouw ster
Zij is zichtbaar
Al staat ze dan ver