Sophie Veline - Flinterdun

De klank van leven zal niet lang meer hoorbaar zijn
Ze ligt daar maar, als een uit de boom gevallen vogeltje
Haar blik is leeg en haar handen als flinterdun papier
Zo alleen

Benen als van porselein zijn wel klaar met al dat dragen
Zoveel jaren zijn voorbij gegaan en man wat kon ze klagen
Maar nu streel ik het haar wat zij altijd heeft gekamd
Haar kwetsbaarheid niet langer meer verstopt, haar masker is verdampt

Ga maar slapen, versmelt met je droom
Want toekomst is verleden tijd, verleden dat is doodgewoon
Ga maar slapen, laat die bijl nu maar los
Niemand, niemand , niemand, wordt zomaar uit zijn lijden verlost De woorden die haar geest vormt, zijn niet meer van dit moment
Verloren in koffers van de jeugd
Met bagage genoeg lijkt ze klaar om te gaan
Op een reis naar een tijdloos bestaan

Ga maar slapen, versmelt met je droom
Want toekomst is verleden tijd, verleden tijd is doodgewoon
Ga maar slapen, laat die bijl nu maar los

Ga maar slapen, versmelt met je droom
Want toekomst is verleden tijd, verleden tijd is doodgewoon
Ga maar slapen, laat die bijl nu maar los
Want niemand, niemand, niemand, niemand, niemand, niemand
Wordt zomaar uit zijn lijden verlost