Pommelien Thijs - Atlas

Ik heb zand in mijn zakken
En wind in mijn haar
De hoop die ik had
Hangt goed aan elkaar
Ik moet bergen verzetten
Mijn jas is er zwaar van

Ik had water gevangen
In de kom van mijn hand
Ik bracht het naar zee
Ik zwom terug naar land
Tot stukje voor stukje
De kustlijn verandert

Jij zei dat het klaar was, noemde mij je atlas
Sorry dat ik jou nog op handen draag
Jij doet of het niks was, ik gaf te veel maar fuck dat
God je bent complex maar dat heb ik graag
Dus ik verkoop mijn spullen, bouw huizen van karton
De prijs die ik betaal om te denken dat het kon
Ik wist dat het zwaar was, niet dat het niet waar was
Je wereld op mijn schouders
Nooit andersom, nooit andersom

Jij had een blok aan je been, je wist niet dat ik er was
Trok mij door de modder, daarna
Vroeg ik wat er je op borst lag
Is daar nog plaats voor mij
Ik wist dat het goed ging komen, toen was het moment voorbij Jij zei dat het klaar was, noemde mij je atlas
Sorry dat ik jou nog op handen draag
Jij doet of het niks was, ik gaf te veel maar fuck dat
God je bent complex maar dat heb ik graag
Dus ik verkoop mijn spullen, bouw huizen van karton
De prijs die ik betaal om te denken dat het kon
Ik wist dat het zwaar was, niet dat het niet waar was
Je wereld op mijn schouders
Nooit andersom, nooit

Andersom bekeken
Wou ik dat ik onze weken
Ritueel in brand kon steken
Te veel gevraagd?

Achteraf bekeken
Waren het labiele weken
Ik zou beide benen breken
Als jij het vraagt

Maar jij zei dat het klaar was, noemde mij je atlas
Sorry dat ik jou nog op handen draag
Jij doet of het niks was, ik gaf te veel maar fuck dat
God je bent complex maar dat heb ik graag
Dus Ik verkoop mijn spullen, bouw huizen van karton
De prijs die ik betaal om te denken dat het kon
Ik wist dat het zwaar was, niet dat het niet waar was
Je wereld op mijn schouders
Nooit andersom, nooit andersom