Vertaling van: Smashing Pumpkins - 1979
Ontknoping 1979,
Stoere gasten hebben nooit tijd
Direct verslag vanuit de straat
Jij en ik zouden elkaar moeten treffen
Junebug stuiterend als een steen
Met de koplampen ontstoken in de dageraad
We waren zeker dat we
nooit een einde aan dit alles zouden zien
En het kan me niet schelen
Om deze ritssluiting blues te onthullen
En we weten niet
Waar ons gebeente zal rusten
Tot stof veronderstel ik
Vergeten en geabsorbeerd door de aarde
Bedrieg de leeglopers en de verveelden
Ze zijn niet zeker van wat we in petto hebben
Morfine stad, wegglippend geld, om te zien
dat het ons niet interesseert, zo onrustig als we zijn We voelen de hunkering in het land van duizend schulden
En gegoten cement,
treurend en gerustgesteld
In de richting van de lichten en steden daar beneden
Sneller dan de snelheid van geluid
Sneller dan we dachten dat we zouden gaan,
Beneden het geluid van hoop
Justine heeft nooit de regels gekend,
Neer gehangen samen met de freaks en engerds
Geen verontschuldigingen hoeven ooit te worden geuit,
Ik ken je beter dan jij doet alsof
Te zien dat het ons niet interesseert
Om deze ritssluiting bleus te onthullen
En we weten niet
Waar ons gebeente zal rusten
Tot stof veronderstel ik
Vergeten en geabsorbeerd door de aarde
De straat verhit de urgentie van geluid
Zoals je kunt zien is niemand in de buurt
[Junebug (meikever) = bijnaam van hoofdpersoon in het lied]
[Zipper blues = lied over een passievolle avond in een geparkeerde auto]
Stoere gasten hebben nooit tijd
Direct verslag vanuit de straat
Jij en ik zouden elkaar moeten treffen
Junebug stuiterend als een steen
Met de koplampen ontstoken in de dageraad
We waren zeker dat we
nooit een einde aan dit alles zouden zien
En het kan me niet schelen
Om deze ritssluiting blues te onthullen
En we weten niet
Waar ons gebeente zal rusten
Tot stof veronderstel ik
Vergeten en geabsorbeerd door de aarde
Bedrieg de leeglopers en de verveelden
Ze zijn niet zeker van wat we in petto hebben
Morfine stad, wegglippend geld, om te zien
dat het ons niet interesseert, zo onrustig als we zijn We voelen de hunkering in het land van duizend schulden
En gegoten cement,
treurend en gerustgesteld
In de richting van de lichten en steden daar beneden
Sneller dan de snelheid van geluid
Sneller dan we dachten dat we zouden gaan,
Beneden het geluid van hoop
Justine heeft nooit de regels gekend,
Neer gehangen samen met de freaks en engerds
Geen verontschuldigingen hoeven ooit te worden geuit,
Ik ken je beter dan jij doet alsof
Te zien dat het ons niet interesseert
Om deze ritssluiting bleus te onthullen
En we weten niet
Waar ons gebeente zal rusten
Tot stof veronderstel ik
Vergeten en geabsorbeerd door de aarde
De straat verhit de urgentie van geluid
Zoals je kunt zien is niemand in de buurt
[Junebug (meikever) = bijnaam van hoofdpersoon in het lied]
[Zipper blues = lied over een passievolle avond in een geparkeerde auto]