Vertaling van: Sonata Arctica - Paid in Full
Ik was nog lang niet gereed toen alles eindigde
Dus ik hoopte dat we een nieuwe dag zouden kunnen vinden, kan niet leven zonder jou
Jij gaf me de kans, steeds weer opnieuw, vergeefs
Nu zijn mijn gevoelens voor jou, elke traan, elke lach, volledig betaald
Breek de keten, maar niet langer kan ik de pijn verdragen
Het is moeilijk voor me om nu van mezelf te houden,
Ik heb gewacht, gehaat, jou overal van beschuldigd
Moest zo sterk zijn, toch was ik altijd te zwak
Dus kan ik alleen mezelf beschuldigen voor deze situatie waar we in verkeren
Ik zal nemen wat jij nu voor me hebt, als het niet te laat is
Ben je veranderd? Ik ook. Liefde kan groeien uit de laatste korrel
Het is moeilijk voor me om nu van mezelf te houden,
Ik heb gewacht, gehaat, de schuld van alles gegeven aan...
Jou...
Ik heb je nodig... minder en minder...
Elke dag voedt dit morele verval
Toch ben ik zelfs meer van jou gaan houden Ik teek me terug en ik keer een andere wang toe.
Je spreekt de woorden, waarvoor je niet klaar bent om ze te spreken
Je bent bang voor me nu; nee, ik had nooit een aanwijzing
Dat ik zo veel sterker zou worden dan jij.
Ik zal nemen - wat jij hebt - voor me nu, als het niet te laat is
Als je wilt, zal ik vertrekken; ik zal de laatste trein niet opnieuw missen
Het is moeilijk voor me om van mezelf te houden nu,
Ik heb gewacht, gehaat, jou overal van beschuldigd
Het is nu moeilijk voor me om van jouw gezicht te houden ,
ik wacht, haat, nodig zijn, er zijn
Ik...
Ik heb jou nodig... minder en minder...
Elke dag leidt ons verder weg...
Van dat moment
Het is moeilijk voor me om mezelf te haten nu
Eindelijk begrijp ik mij
Op een dag hebben we misschien een nieuwe ik en jij
Maar eerst moet ik leren ook van mezelf te houden...
Dus ik hoopte dat we een nieuwe dag zouden kunnen vinden, kan niet leven zonder jou
Jij gaf me de kans, steeds weer opnieuw, vergeefs
Nu zijn mijn gevoelens voor jou, elke traan, elke lach, volledig betaald
Breek de keten, maar niet langer kan ik de pijn verdragen
Het is moeilijk voor me om nu van mezelf te houden,
Ik heb gewacht, gehaat, jou overal van beschuldigd
Moest zo sterk zijn, toch was ik altijd te zwak
Dus kan ik alleen mezelf beschuldigen voor deze situatie waar we in verkeren
Ik zal nemen wat jij nu voor me hebt, als het niet te laat is
Ben je veranderd? Ik ook. Liefde kan groeien uit de laatste korrel
Het is moeilijk voor me om nu van mezelf te houden,
Ik heb gewacht, gehaat, de schuld van alles gegeven aan...
Jou...
Ik heb je nodig... minder en minder...
Elke dag voedt dit morele verval
Toch ben ik zelfs meer van jou gaan houden Ik teek me terug en ik keer een andere wang toe.
Je spreekt de woorden, waarvoor je niet klaar bent om ze te spreken
Je bent bang voor me nu; nee, ik had nooit een aanwijzing
Dat ik zo veel sterker zou worden dan jij.
Ik zal nemen - wat jij hebt - voor me nu, als het niet te laat is
Als je wilt, zal ik vertrekken; ik zal de laatste trein niet opnieuw missen
Het is moeilijk voor me om van mezelf te houden nu,
Ik heb gewacht, gehaat, jou overal van beschuldigd
Het is nu moeilijk voor me om van jouw gezicht te houden ,
ik wacht, haat, nodig zijn, er zijn
Ik...
Ik heb jou nodig... minder en minder...
Elke dag leidt ons verder weg...
Van dat moment
Het is moeilijk voor me om mezelf te haten nu
Eindelijk begrijp ik mij
Op een dag hebben we misschien een nieuwe ik en jij
Maar eerst moet ik leren ook van mezelf te houden...