Vertaling van: Sonata Arctica - The misery
Ik schrijf de regels die jij
wil dat ik schrijf, met de woorden
Ik durf die allemaal te gebruiken
degene die jij me hebt aangeleerd
Gedurende al die jaren
Jij tekent een perfecte schaduw
Op het papier
Die wegebt met het zonlicht
Ik vrees de manier waarop jij me kent
liefde kan een vlek achterlaten
Je steelt mijn enige hoop en
Houdt me weer de hele nacht wakker
Ik wil dat je het uithoudt met mij, bij me blijft
Wanneer de bladeren in de herfst gevallen zijn.
eenzaamheid, mijn pijn
is het laatste wat van me overblijft..
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, mijn liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Zeven eenzame leugens geschreven
In de doodse wintersnacht,
Open het enige boek
met het enige gedicht dat ik kan lezen
Met bloed schrijf ik mijn naam en
Verzegel de nacht met een traan
Verbrand het blad,
Voor elke regel heb ik gehuild
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, mijn liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Ik ben de toneelschrijver en
jij bent de hoofdrolspeler
Laat me huilen voor jouw liefde
Zoals jij veel hebt gedaan, zodat ik weet
Ik kan deze verhalen niet schrijven
zonder jou, mevrouw pijn,
Maak me sterk
We kunnen niet voor altijd samen zijn
zonder hen
De woorden die ik schrijf
kunnen jou alleen maar kwetsen
Het spijt me van de regen
Dank je, mijn enige echte
jij gaf me deze pijn,
ik laat je vriendelijk liggen op de grond
Neem een stap vooruit, richting de deur
Waar de brief nooit is geschreven
Goedenacht nu
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, men liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, men liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
wil dat ik schrijf, met de woorden
Ik durf die allemaal te gebruiken
degene die jij me hebt aangeleerd
Gedurende al die jaren
Jij tekent een perfecte schaduw
Op het papier
Die wegebt met het zonlicht
Ik vrees de manier waarop jij me kent
liefde kan een vlek achterlaten
Je steelt mijn enige hoop en
Houdt me weer de hele nacht wakker
Ik wil dat je het uithoudt met mij, bij me blijft
Wanneer de bladeren in de herfst gevallen zijn.
eenzaamheid, mijn pijn
is het laatste wat van me overblijft..
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, mijn liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Zeven eenzame leugens geschreven
In de doodse wintersnacht,
Open het enige boek
met het enige gedicht dat ik kan lezen
Met bloed schrijf ik mijn naam en
Verzegel de nacht met een traan
Verbrand het blad,
Voor elke regel heb ik gehuild
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, mijn liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Ik ben de toneelschrijver en
jij bent de hoofdrolspeler
Laat me huilen voor jouw liefde
Zoals jij veel hebt gedaan, zodat ik weet
Ik kan deze verhalen niet schrijven
zonder jou, mevrouw pijn,
Maak me sterk
We kunnen niet voor altijd samen zijn
zonder hen
De woorden die ik schrijf
kunnen jou alleen maar kwetsen
Het spijt me van de regen
Dank je, mijn enige echte
jij gaf me deze pijn,
ik laat je vriendelijk liggen op de grond
Neem een stap vooruit, richting de deur
Waar de brief nooit is geschreven
Goedenacht nu
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, men liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt
Als je valt, zal ik je vangen.
Als je van me houdt, zal ik van je houden
en zo gaat het verder, men liefste
Wees niet bang
Je zal veilig zijn, dat zweer ik
Zolang je maar van me houdt