Vertaling van: Rowwen Heze - 't Roeie kleed
Verdorie, ik word gek.
Loop ik hier naar buiten, breek ik bijna mijn nek.
Oh mooie dag, ik wist niet wat ik zag.
Verdorie, ik word gek.
Loop ik hier naar buiten, breek ik bijna mijn nek.
Oh mooie dag, ik wist niet wat ik zag.
Het is raar, heel raar, ze vroeg me hoe het ging.
Ik haalde alles door elkaar.
Het is waar, echt waar, 36 jaar.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Verrek, dat is gek, ik sta hier in de regel.
Niet meer een volle bek.
Een mond zo groot, geluid kwam er niet uit. Maar hou, wat nou.
Zo'n mooie dag komt voorlopig niet meer gauw.
Het is waar, echt waar, maar een keer per jaar.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Een jaar daarna zag ik haar terug.
Maar ze fietste veel te vlug.
Ze had haar rode kleed niet aan.
Liefde van de baan.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Loop ik hier naar buiten, breek ik bijna mijn nek.
Oh mooie dag, ik wist niet wat ik zag.
Verdorie, ik word gek.
Loop ik hier naar buiten, breek ik bijna mijn nek.
Oh mooie dag, ik wist niet wat ik zag.
Het is raar, heel raar, ze vroeg me hoe het ging.
Ik haalde alles door elkaar.
Het is waar, echt waar, 36 jaar.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Verrek, dat is gek, ik sta hier in de regel.
Niet meer een volle bek.
Een mond zo groot, geluid kwam er niet uit. Maar hou, wat nou.
Zo'n mooie dag komt voorlopig niet meer gauw.
Het is waar, echt waar, maar een keer per jaar.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Een jaar daarna zag ik haar terug.
Maar ze fietste veel te vlug.
Ze had haar rode kleed niet aan.
Liefde van de baan.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.
Ik wist niet dat dat nog bestond.
Ik zo oud en zij zo jong.
Zij kwam op de fiets voorbij.
Lachte tegen mij.
Dat rode jurkje die rode mond.
Stond vastgenageld aan de grond.
Ik kleurde langzaam in de zon.
De lente die begon.