Vertaling van: Herbert Grönemeyer - Der weg

Ik kan niet meer zien,
vertrouw mijn eigen ogen niet,
kan bijna niet meer geloven,
Gevoelens hebben zich gekeerd.
Ik ben veel traag,
Om op te geven.
Het was ook te vroeg,
Omdat er altijd wel wat is.

Wij waren in de echt verbonden.
Waren voor elkaar gestorven.
Hebben de regen afgebogen.
Ons vertrouwen uitgeleend.
Wij hebben geprobeerd
Ons in de sneltreinvaart te keren.
Niets was te laat,
Maar vele dingen te vroeg.

Wij hebben onszelf geduwd
Door alle getijden.
Hebben elkaar verspeeld
Met twijfels van elkaar gehouden.
We hebben de waarheid
Zo goed als kon overgebracht.
Het was een stuk van hemel op aarde,
Dat jij er bent....

Je hebt elke ruimte
Met zon overspoeld.
Hebt elke teleurstelling
Ten goede gekeerd.

Noorse adel,
je zachtmoedige goedheid,
jouw onhandelbare trots,
Het leven is niet eerlijk. De film gedanst,
in een zilveren ruimte,
vanaf het gouden balkon,
De oneindigheid bewonderd.
Angstig ondergedoken, verdoofd
En alles was toegestaan.
Tezamen in een versnelde weergave van
Een midzomernachtdroom.

Je hebt elke ruimte
Met zon overspoeld.
Hebt elke teleurstelling
Ten goede gekeerd

Noorse adel,
je zachtmoedige goedheid,
jouw onhandelbare trots,
Het leven is niet eerlijk.

Je zekere beweging.
Jouw ware gedichten.
Jouw enthousiaste waarden.
Jouw onverstoorbare talent.

Je hebt het lot,
Met opgeheven hoofd getrotseerd.
Hebt het nooit opgegeven,
Jouw plan van geluk.
Jouw plan van geluk.

Ik ga niet weg,
Heb het interval verruimd,
een nieuwe tijdreis,
grenzeloze wereld,
heb je gezekerd,
In mijn ziel.
Ik draag je bij me
Totdat het doek valt.
Ik draag je bij me
Totdat het doek valt.