Vertaling van: Ede Staal - Het twijde perron
't Is zaterdagavond, het tweede perron
Zijn meisje die staat al te wachten
't Is buiten vies koud maar van binnen is ze warm
Ze stond er al even over achten
Tussen Haren en Helpman ziet hij zichzelf
In het raam van die oude intercity
Wat spuug op zijn lok en hij denkt aan haar woorden
Ik reis in gedachten vaak met je mee
Om twintig voor negen, ja dan komt er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ze lopen het perron af, de nacht is nog jong
En overal blije gezichten
De zondag vliegt om en het is zo weer avond
Ze staan op het perron met z'n tweeën
Ze kruipt tegen 'm aan en hij houdt zich zo stoer
Ze huilt bij de gedachte van hun scheiden Tussen Haren en Helpman ziet hij zichzelf
In het raam van die oude intercity
Wat spuug op zijn lok en hij denkt aan haar woorden
Ik reis in gedachten vaak met je mee
Om tien over negen ja dan gaat er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ze loopt het perron af en rilt van de kou
En overal zwarte gezichten
Ze zijn allang getrouwd en ze zijn alweer gescheiden
En beiden hebben hun eigen gedachten
En zaterdagsavonds op het tweede perron
Daar staan alweer anderen te wachten
Ik ben op mezelf en ik moet me maar redden
Maar soms kan ik er nog niet zo best tegen
Het is zaterdagavond en ik loop naar het station
En de klok heeft het twintig voor negen
Om twintig voor negen ja dan komt er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ik loop het perron af en ril van de kou
En overal zwarte gezichten
Zijn meisje die staat al te wachten
't Is buiten vies koud maar van binnen is ze warm
Ze stond er al even over achten
Tussen Haren en Helpman ziet hij zichzelf
In het raam van die oude intercity
Wat spuug op zijn lok en hij denkt aan haar woorden
Ik reis in gedachten vaak met je mee
Om twintig voor negen, ja dan komt er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ze lopen het perron af, de nacht is nog jong
En overal blije gezichten
De zondag vliegt om en het is zo weer avond
Ze staan op het perron met z'n tweeën
Ze kruipt tegen 'm aan en hij houdt zich zo stoer
Ze huilt bij de gedachte van hun scheiden Tussen Haren en Helpman ziet hij zichzelf
In het raam van die oude intercity
Wat spuug op zijn lok en hij denkt aan haar woorden
Ik reis in gedachten vaak met je mee
Om tien over negen ja dan gaat er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ze loopt het perron af en rilt van de kou
En overal zwarte gezichten
Ze zijn allang getrouwd en ze zijn alweer gescheiden
En beiden hebben hun eigen gedachten
En zaterdagsavonds op het tweede perron
Daar staan alweer anderen te wachten
Ik ben op mezelf en ik moet me maar redden
Maar soms kan ik er nog niet zo best tegen
Het is zaterdagavond en ik loop naar het station
En de klok heeft het twintig voor negen
Om twintig voor negen ja dan komt er een trein
Een luidspreker blert wat berichten
Ik loop het perron af en ril van de kou
En overal zwarte gezichten