Vertaling van: Yves Duteil - La tendre image du bonheur

Roland kwam thuis van internaat
En sliep die ochtenden lang uit
Ik keek naar de neerdwarrelende sneeuw
Terwijl ik mijn chocolademelk opdronk
Ik zag daar Lise aan het raam,
Met tegenlicht, en in een hoek
Herlas mijn vader een brief,
Mama’s hand in de zijne

Dus was het toen dat ik dit sloot
Dit tedere beeld in mijn hart
En vanaf vandaag tot aan mijn dood
Zal dit mijn beeld zijn van het geluk Ik wachtte op mijn solfègeles
Terwijl ik keek door de deuropening
Naar de stappen van Lise in de sneeuw
Die zich tekenden als een pad
Roland deed, om zijn droom te rekken,
Alsof hij nog sliep
En dan kwam mama om hem te wekken
Hem omhelzen in zijn bed

Dus was het toen dat ik dit sloot
Dit tedere beeld in mijn hart
En vanaf vandaag tot aan mijn dood
Zal dit mijn beeld zijn van het geluk

De tijd om wat pagina’s te dichten,
En de jaren verstreken
Op het decor en de gezichten,
En toen ging mama van ons weg;
Lise komt soms nog wel dineren
En ook Roland komt weleens langs
Papa belt en komt mij opzoeken
Als hij zich thuis te eenzaam voelt

Dus was het toen dat ik dit sloot
Dit tedere beeld in mijn hart
En vanaf vandaag tot aan mijn dood
Zal dit mijn beeld zijn van het geluk