Vertaling van: Yves Duteil - Les Batignolles

Toen ik nog rende in de greppels,
Toen ik mijn schuiten nog natmaakte,
Toen ik nog naar school ging
Toen je nog vroeg op moest staan,
Had ik nauwelijks de deur geopend
En de Middellandse zee gezien
Of ik was al in de Dode Zee
Daar aan de voet van de grote trap
En wachtte tot iemand naar buiten zou komen,
Om op te schieten als een vuurpijl.

Daarna daalde ik de grote rivier af
Die uit de Levisstraat kwam,
Die door de Salneuvestraat ging
En zich verloor in het oneindige.
Dan, op het 'Batignolles'plein,
Passeerde ik al wadend de stortvloed
Om de duiven op te zien vliegen
Als je rende om ze te vangen Op de brug, als je uitkeek naar de wolken
Kon je de vreemde geur opsnuiven
Die op hun weg door de stoomlocomotieven
werd uitgestoten
En midden in de witte rook
Verdween al het andere
Je was daar als in een lawine
Die je zojuist had verzwolgen.

Ik was een echte wonderdoener
En langs de hele weg
Verdreef ik alle obstakels
Met een simpel handgebaar,
Al keek ik toch nog wel naar de stoplichten,
Maar gewoon om over te steken,
Er zeker van dat ik het was die zonder moeite
Besloot om ze op groen te doen springen.

Ik ren nog steeds dwars door de greppels,
Ik wil nog steeds vroeg uit de veren
En ik ga nog steeds naar school
Om te leren mooier te zingen.
Maar ik ben gegroeid tot aan de wolken
Waar ik mij een heelal inbeeld
veel rustiger is en veel braver
Dan deze omgekeerde wereld van ons.