Vertaling van: Suzanne Vega - The queen and the soldier
de soldaat kwam kloppen op de deur van de koningin,
hij zei: "ik vecht niet meer voor jou"
de koningin wist dat ze zijn gezicht ergens eerder had gezien,
en langzaam liet ze hem binnen.
hij zei: "ik heb gekeken naar je paleis hier boven op de heuvel,
en ik heb me afgevraagd wie de vrouw is voor wie wij allen doden
maar ik vertrek morgen en het maakt niet uit wat je doet,
alleen eerst vraag ik je, waarom"?
door de lange smalle gang werd hij geleid,
in haar kamer met haar rode wandtapijt.
en ze nam geen enkele keer de kroon van haar hoofd,
ze vroeg hem om te gaan zitten.
hij zei: " ik zie je nu en je ben zo jong,
maar ik heb meer verloren oorlogen gezien dan ik gewonnen heb
en heb het gevoel dat me zegt dat het alleen voor jou plezier is
en ga je me nu vertellen waarom?"
de jonge koningin, ze wierp hem een arrogante blik toe
ze zei: "je zult het niet begrijpen, dat hoef je niet eens te proberen"
maar haar gezicht was dan van een kind, en hij dacht dat ze zou huilen,
maar ze sloot zichzelf af als een waaier Ze zei ik heb een geheime brandende bedreiging ingeslikt,
het verslind me van binnen en ik heb vaak geleden.
hij legde zijn hand op de boven op haar hoofd,
en liet haar naar de grond buigen.
En vertel me hoe hongerig ben je, Hoe zwak moet je je wel niet voelen
Als je hier alleen leeft en je nooit in het openbaar te zien bent
Maar ik zal niet meer op jou slagveld marcheren
En hij nam haar naar het raam om haar te laten zien.
En de zon was goud hoewel de lucht grijs was
Ze wilde meer dan ze ooit kon zeggen
Maar ze wist hoe het haar beangstigd had
En ze draaide weg en zou nooit meer in zijn gezicht kijken
Hij zei ik wil leven als een eerlijke man
Krijgen wat ik verdien en alles geven wat ik kan.
En te houden van een jonge vrouw die ik niet begrijp
Uwe hoogheid jou wegen zijn heel raar.
Maar de kroon was gevallen en ze dacht dat ze zou breken
En ze stond daar beschaamd door de manier waarop haar hart gepijnigd was
En ze nam hem naar de drempel en ze vroeg hem te wachten
Ze zou maar een moment binnen zijn.
Buiten in de verte werd haar bevel gehoord
En de soldaat werd gedood, nog steeds wachtende op haar belofte.
en terwijl de koningin voort ging
worstelend in de eenzaamheid waar zij de voorkeur aan geeft
ging de oorlog verder.
hij zei: "ik vecht niet meer voor jou"
de koningin wist dat ze zijn gezicht ergens eerder had gezien,
en langzaam liet ze hem binnen.
hij zei: "ik heb gekeken naar je paleis hier boven op de heuvel,
en ik heb me afgevraagd wie de vrouw is voor wie wij allen doden
maar ik vertrek morgen en het maakt niet uit wat je doet,
alleen eerst vraag ik je, waarom"?
door de lange smalle gang werd hij geleid,
in haar kamer met haar rode wandtapijt.
en ze nam geen enkele keer de kroon van haar hoofd,
ze vroeg hem om te gaan zitten.
hij zei: " ik zie je nu en je ben zo jong,
maar ik heb meer verloren oorlogen gezien dan ik gewonnen heb
en heb het gevoel dat me zegt dat het alleen voor jou plezier is
en ga je me nu vertellen waarom?"
de jonge koningin, ze wierp hem een arrogante blik toe
ze zei: "je zult het niet begrijpen, dat hoef je niet eens te proberen"
maar haar gezicht was dan van een kind, en hij dacht dat ze zou huilen,
maar ze sloot zichzelf af als een waaier Ze zei ik heb een geheime brandende bedreiging ingeslikt,
het verslind me van binnen en ik heb vaak geleden.
hij legde zijn hand op de boven op haar hoofd,
en liet haar naar de grond buigen.
En vertel me hoe hongerig ben je, Hoe zwak moet je je wel niet voelen
Als je hier alleen leeft en je nooit in het openbaar te zien bent
Maar ik zal niet meer op jou slagveld marcheren
En hij nam haar naar het raam om haar te laten zien.
En de zon was goud hoewel de lucht grijs was
Ze wilde meer dan ze ooit kon zeggen
Maar ze wist hoe het haar beangstigd had
En ze draaide weg en zou nooit meer in zijn gezicht kijken
Hij zei ik wil leven als een eerlijke man
Krijgen wat ik verdien en alles geven wat ik kan.
En te houden van een jonge vrouw die ik niet begrijp
Uwe hoogheid jou wegen zijn heel raar.
Maar de kroon was gevallen en ze dacht dat ze zou breken
En ze stond daar beschaamd door de manier waarop haar hart gepijnigd was
En ze nam hem naar de drempel en ze vroeg hem te wachten
Ze zou maar een moment binnen zijn.
Buiten in de verte werd haar bevel gehoord
En de soldaat werd gedood, nog steeds wachtende op haar belofte.
en terwijl de koningin voort ging
worstelend in de eenzaamheid waar zij de voorkeur aan geeft
ging de oorlog verder.