Bart van Racoon schrijft in het Nederlands veel persoonlijker
Fans van Racoon krijgen zondagavond voor het eerst nieuw, Nederlandstalig materiaal van de band te horen. Zanger Bart van der Weide schreef de afgelopen jaren bijna een album vol met nieuwe nummers in zijn moerstaal. Na de hits Oceaan en Het is al laat toch is dit de eerste maal dat voor een groot publiek nieuw Nederlandstalig materiaal wordt gepresenteerd.
"Ik had de wens dit eens te proberen al langer in mijn hoofd zitten", legt Van der Weide uit. "Maar toen mijn zusje kwam te overlijden, ben ik mij wel gaan realiseren dat je sommige dingen echt moet doen voordat het te laat is. Ik heb de knop omgezet en ben samen met Dennis gaan zitten om tien, elf mooie Nederlandstalige nummers te maken."
De coronacrisis gooide de planning in de war - oorspronkelijk stond in april een nieuwe tour op de agenda. Maar het is nog steeds de bedoeling dat de nieuwe plaat dit jaar uitkomt. "Het zijn nummers geworden over heel persoonlijke onderwerpen: vrienden, familie, je gezin, kinderen. Dat waren de onderwerpen die mij bezighouden, en ook onderwerpen waarover ik in het Nederlands heel goed kán schrijven."
Ideeën konden rijpen
Het verraste Van der Weide hoe gemakkelijk het schrijven in zijn moerstaal hem afging. "In het Engels moest ik elke zin eerst twintig keer checken", lacht hij. "Dan was ik na drie coupletten wel klaar. In het Nederlands stroomt er veel meer uit, en ook sneller. Maar dat heeft er vast ook mee te maken dat ik deze ideeën al heel lang in mijn hoofd heb laten rijpen. Voor deze nummers hoefde ik niet te gaan zitten en from scratch te bedenken: waar gaan we het nu eens over hebben?"
Het streamingconcert zondag wordt een intieme sessie vanuit de Stuczaal op Paleis Soestdijk, waar prins Bernhard en koningin Juliana vroeger hun bezoek ontvangen ontvingen. "De zaal leent zich akoestisch niet om ‘full blast’ te gaan", legt zanger Bart van der Weide uit. "En we zien het publiek niet, dus we hebben geen idee of ze thuis op de banken staan van enthousiasme of met een vinger in hun neus zitten en zeggen: wat een kul, ze zijn het helemaal kwijt. We kunnen alleen maar op onszelf varen."