Abbrings wens om buitenlandse gasten te spreken in vervulling

Abbring presenteert al sinds 2017 het programma Zomergasten, dat hetzelfde format heeft als Wintergasten. Zomergasten is wel live, waardoor het moeilijk is om met internationale gasten te spreken, vertelt ze. Maar dat wilde ze wel heel graag. Daarom gaf de VPRO haar de kans om dit te doen met het programma Wintergasten.

Eigenlijk vorig jaar al, maar het programma ging toen door het coronavirus niet door. "Dat dreigde nu ook te gebeuren." Door het coronavirus was het moeilijk om iedereen te spreken. Zo "schoot Tel Aviv op slot", vlak na het interview met de Israëlische Yuval Noah Harari. Ook ging de prijsuitreiking van kunstenaar Grayson Perry in Nederland niet door, waardoor Abbring last minute nog naar Londen moest vliegen. "Het is een klein wonder dat het is gelukt."

Masochistisch

Waarom wilde ze dan zo graag internationale gasten spreken? "Het is eigenlijk een beetje masochistisch", lacht ze, "maar om te zien of ik het kan." En ze kan het, ontdekte ze, maar het is moeilijker. "Je bent toch een andere interviewer in een andere taal, daar ontkom je niet aan."

Ze voerde gesprekken met mensen die haar verrasten. Zoals Harari, die in zijn aflevering bijvoorbeeld een fragment uit Game of Thrones laat zien, over een veldslag. "Hij ging bij alles vertellen wat niet klopte, terwijl er ook gewoon draken rondvliegen. Dat was heel komisch." Of Abramović, die heel intimiderend overkomt, maar in werkelijkheid "koppen thee inschenkt en pingpongt met de producers".

Effectiviteit

Ze merkte dat ze interviews met internationale gasten ergens leuker vond. Want deze gasten kennen het format niet, zegt ze. "Die denken, dit is het zoveelste interview. Maar dan raken ze verrast door de effectiviteit ervan." Zoals Perry, die beelden liet zien van een kinderserie uit de jaren zestig, met een liefdevol vaderfiguur. "Hij liet het zien omdat hij die zelf miste. Dan wordt het toch al snel persoonlijk."

Of als ze het hebben over de functie van humor. "Ik herinnerde me daar een stukje over uit zijn boek en pakte dat erbij, omdat ik het een mooi stukje vond." Daarin schrijft Perry hoe hij het soms gebruikt als schild. Het is best wel een eerlijk en open stukje, zegt ze. "En toen keek ik op van het boek en zag ik dat hij geraakt was. Dat had ik niet verwacht, daar schrok ik van. Ik wil nooit aansturen op tranen. Maar als zoiets spontaan gebeurt, dan is dat heel bijzonder."