Lucia Rijker dankt carrière aan moeilijke jeugd
(Novum) - Lucia Rijker dankt haar bokscarrière aan een moeilijke jeugd. Als kind kon ze de scheiding van haar ouders moeilijk verwerken en gebruikte ze haar frustraties om van zich af te slaan. "Ik kreeg thuis niet de aandacht die ik nodig had. Die woede moest ik afreageren."
"Het heeft me mijn carrière opgeleverd", vertelt Rijker woensdag in De Telegraaf. Toch bleef ze zich eenzaam voelen. "In de bokswereld ging het niet om wie ik was. Een titel binnenhalen is een luchtkasteel. Je bouwt aan je ego, je traint om de beste te zijn. Maar niemand kent je werkelijk", doet de 42-jarige Rijker uit de doeken.
Door haar drukke bestaan als professioneel bokser had Rijker amper een privéleven. "Een relatie hebben kwam er niet van. Vriendschappen onderhouden was voor mij onmogelijk. Ik had niemand om mee te praten en moest het met mezelf doen."
Rijker zocht niet alleen troost in het boksen, ze greep ook naar de snoeppot. "Wanneer ik stress had, greep ik naar koekjes, ijs en chocolade. Doordat ik keihard trainde, werd ik er niet echt dikker van. Maar er kwam een moment dat ik mezelf dwong op zoek te gaan naar de oorzaak van die eetbuien. Ik sprak mezelf toe als een klein kind."
Ze begreep dat haar behoefte aan eten voortkwam uit het ijsje dat ze vroeger van haar moeder kreeg als ze verdrietig was. "Als ik mij rot voelde, kreeg ik iets lekkers."
Vorige week ging bij het Buddhist Film Festival in Amsterdam de film Lucia Rijker, de Kracht van de Stilte, in première. Ze speelt zelf een rol in de film. Ook vindt Rijker troost in het boeddhisme. "Ik kan nu pijn aanvaarden en er iets positiefs uithalen. Bij verdriet of woede word je met jezelf geconfronteerd. Pas als iets pijn begint te doen, valt het op. Dat leert het boeddhisme mij."