'Ik zit in alle personages van Inside Out'
AMSTERDAM - Regisseur Pete Docter stond aan de basis van klassiekers als Toy Story, Monsters Inc en Up, en behoort tot de harde kern van producent Pixar die de afgelopen twintig jaar een revolutie in animatieland bewerkstelligde. Het bedrijf was in 1994 verantwoordelijk voor de allereerste lange tekenfilm uit de computer en staat kwalitatief nog steeds op eenzame hoogte.
Vanaf donderdag is in de Nederlandse bioscopen het nieuwste Pixar-meesterwerk Inside Out te zien. De film volgt vijf emoties in het hoofd van een tienermeisje van wie het leven een flinke wending neemt als zij gaat verhuizen. Vreugde, Verdriet, Woede, Afkeer en Angst proberen Riley zo goed en zo kwaad als het gaat door deze lastige periode in haar leven te loodsen.
“Meestal gaan de hoofpersonages in onze films het avontuur aan en gaan ze de wijde wereld verkennen”, vertelt Docter. “Maar in Inside Out houden we het binnenshuis. Wie bepalen in ons eigen lichaam wat we doen, zeggen of denken?” Het controlecentrum in het hoofd van Riley ziet er uit als een kruising tussen een ruimteschip van Star Trek en de attractie It's a small world uit de Disney-parken, twee elementen die Docter als zijn belangrijkste inspiratiebronnen noemt. Maar dat is niet de enige persoonlijke verwijzing die de Oscarwinnaar in zijn film heeft gestopt.
Kind in jezelf
“Ik kom uit Minnesota, Riley ook. De dierbare herinneringen die zij aan haar geboortegrond heeft, heb ik ook. En net als zij ben ook ik op jonge leeftijd verhuist: dat had een enorme impact op mijn leven. Eigenlijk zit in alle personages in Inside Out wel iets van mijzelf.”
De moraal van vrijwel elke Pixar-film is om het kind in jezelf te bewaken en te bewaren. “We waren twintig jaar geleden bang dat we dat gevoel zouden verliezen als we écht volwassen zouden zijn. Maar het is ons vooralsnog gelukt om die Peter Pan in onszelf te blijven koesteren. Al hebben wij natuurlijk het voordeel van een baan die ons die kans ook dagelijks biedt.”
Sleutelscenes
Pixar staat er om bekend dat er eerst jaren aan een script wordt gesleuteld voordat een film in productie wordt genomen. “We hadden eerst andere emoties in gedachten”, bekent Docter. “Zoals Jaloezie. Maar dat bleek niet goed te werken.” Ook zochten de makers heel lang naar het juiste probleem waar Riley mee zou moeten worstelen. “In eerste instantie probeerden we iets heel kleins, dat ze op een feestje werd uitgelachen omdat ze de verkeerde chips mee nam. Maar we kwamen toch uit op een grote fysieke reis: dat bood in alle opzichten de juiste mogelijkheden om het verhaal te vertellen dat we voor ogen hadden.”
Gedurende drie jaar wordt pakweg negentig procent van alles dat wordt bedacht bij Pixar weggegooid. “In de loop van die periode worden tientallen sleutelscenes getekend en voorzien van dialogen en soundeffects”, legt hij uit. “Dan gaan we met een man of twintig kijken, en eigenlijk weten we zodra het licht uitgaat of een scene werkt of niet.” Wel worden ideetjes in die montages die positief opvallen onthouden - zo is bijvoorbeeld de eetkamerscene met de blik in de hoofden van de ouders ontstaan. “Dat is, op de verrassing tijdens de aftiteling na, nog steeds één van de allersterkste scenes in de film”, vindt Docter.