‘Winehouse heeft geen eerlijke kans gehad’
CANNES - De documentaire Amy van regisseur Asif Kapadia is een fenomeen; de film brak de afgelopen weken al talloze bezoekersrecords. Amy, die terugblikt op het succes en de vroege dood van zangeres Amy Winehouse, is vanaf donderdag ook in de Nederlandse bioscopen te zien. Vijf vragen aan regisseur Kapadia.
De platenmaatschappij van Winehouse vroeg u de film te maken. Waarom zei u ja?
“Ik kende haar niet echt, maar wilde heel graag een keer een film maken over een Londens onderwerp. En ik heb letterlijk jaren bij haar om de hoek gewoond, in de wijk Camden. Ik dacht eerst dat het nog te vroeg was voor een film over haar leven. Maar ze zit nu nog in de hoofden van alle mensen. Iedereen wéét dat er zich iets vreselijks heeft voltrokken, maar niemand kan het echt goed verklaren. En zeker hier in Londen heerst toch het idee dat de media er een nare rol in hebben gespeeld. Mensen willen nú duiding van haar droeve dood.”
De film probeert geen stelling te nemen in de vraag wie er schuldig is geweest aan de ondergang van Winehouse. U stelt dat verschillende factoren een rol hebben gespeeld: haar verslaafde echtgenoot, haar opdringerige vader.
“Er is niet één schuldige aan te wijzen voor de aftakeling van Amy. Iedereen in dit levensverhaal heeft keuzes gemaakt die te betreuren zijn, ook Amy zelf. Van de scheiding van haar ouders, die haar een extreem negatief zelfbeeld gaf, tot het feit dat ze verliefd werd op Blake Fielder die haar in contact bracht met de drugs. Kan je het een naïef meisje verwijten dat ze op verkeerde mannen valt? Ze kende geen grenzen en kon geen nee zeggen: ze was tomeloos, in alles wat ze deed. In haar muziek, maar óók haar toevlucht in drank en drugs. Als ze schoenen kocht, waren het er direct honderd.”
Was er niemand in haar omgeving die haar beschermde tegen dat gedrag?
“De enige die enige invloed op haar had was haar grootmoeder Cynthia. Maar die overleed net op het moment dat Amy haar grote muzikale doorbraak beleefde. Ook dat was gewoon domme pech. Anders was het wellicht allemaal anders gelopen.”
U noemde net zelf al de media. Moeten die nog lering trekken uit de ondergang van Amy?
“Amy Winehouse had ook de pech in de verkeerde tijd door te breken. Dankzij de snelle opkomst van cam-phones en sociale media werd elke misstap van jonge sterretjes opeens uitgelicht, gedeeld en onder een vergrootglas gelegd. Ze heeft geen eerlijke kans gehad, net zoals mensen als Lindsay Lohan en Britney Spears. De generatie na hen was veel beter opgewassen tegen die gekte, omdat ze wisten wat ze konden verwachten. Ik hoop dat de kijker van de documentaire een beetje hetzelfde opgejaagde gevoel krijgt waar Amy jarenlang mee heeft moeten omgaan.”
U heeft drie jaar lang dag en nacht met Amy geleefd, duizenden uren aan materiaal van haar bekeken. Is het raar om haar nu weer los te moeten laten?
“Het maken van een documentaire is een heel raar proces. Je grasduint jarenlang in het leven van iemand en leert elk detail uit haar bestaan kennen. Maar als een documentaire klaar is, moet je het ook weer los kunnen laten. Het is als een kind dat je opvoedt, maar dat op haar achttiende het huis uit gaat. De film en Amy maken wel deel van mij uit, maar ik heb het verhaal nu verteld en ga mijn energie nu weer op andere dingen richten.”