Bob Dylan was hogepriester protestbeweging
STOCKHOLM - De Amerikaanse singer/songwriter Bob Dylan heeft volgens muziekkenners een onuitwisbaar stempel gedrukt op de hedendaags popmuziek. In de jaren zestig gold hij wegens zijn kritische en met nasale stem gezongen teksten als de hogepriester van de protestbeweging van die tijd.
Zelf is hij helemaal niet zo gelukkig met de hem toegedichte rol als leider van de protestgeneratie, schreef hij in 2004 in zijn Kronieken. Hij zegt zich helemaal niet verwant te voelen met zijn rebelse leeftijdsgenoten. Het liefst houdt hij zich op de achtergrond om als folksinger liedjes te schrijven over historische onderwerpen.
Toen de zanger in de jaren zeventig zijn stijl veranderde en de elektrische gitaar om zijn nek hing, haakten veel liefhebbers van de folkgenre af. Ook in de jaren tachtig kreeg hij veel kritiek toen hij zich aansloot bij een christelijke sekte. Niettemin bleef de eigenzinnige Dylan decennia lang een inspiratiebron voor hele generaties jonge artiesten.
Gitaar
Bob Dylan werd op 24 mei 1941 geboren in een joods-Russisch immigrantengezin als Robert Allen Zimmerman in het plaatsje Duluth in Minnesota. Toen hij de muziek hoorde van Elvis Presley en Little Richard, leerde hij zichzelf gitaar en piano spelen. Op zoek naar de wortels van de rock and roll kwam hij bij de countrymuziek terecht van de zanger Woody Guthrie, zijn grote voorbeeld.
Dylan studeerde kortstondig literatuur, maar hij trad liever op. In 1961 nam hij de artiestennaam Bob Dylan aan. Hij zou zichzelf hebben vernoemd naar de beroemde dichter Dylan Thomas.
Megahits
Hoewel Dylan nooit megahits heeft geoogst, gold hij op 25-jarige leeftijd wel als de belangrijkste en meest invloedrijke zanger van de jaren zestig. Met het lied Blowin' in the wind (1963) zette hij definitief zijn stempel op deze periode. Dylan werd bij het grote publiek vooral bekend doordat anderen zijn songs speelden. Zo hebben The Byrds een aantal van zijn songs op de plaat gezet, waaronder Mr. Tambourine man.
Met zijn album Planet Waves (1974) bereikte hij voor het eerst de nummer 1 van de lp-hitlijsten. Met het album Desire veroverde hij in 1975 opnieuw de eerste plaats. Na enkele slecht ontvangen cd's, waarop zijn stem steeds nasaler en raspiger klonk, werd zijn zwartgallige Time out of Mind uit 1997 weer de hemel ingeprezen. In 2006 bracht hij op zijn 65e de cd Modern Times uit, die wereldwijd goede kritieken ontving.
Bard
Dylan blijft een bard in hart en nieren. Zijn rijkdom ten spijt, kon de zanger maar geen afscheid nemen van het podium en begon hij in 1988 aan zijn Never Ending Tour. Die duurt nog altijd voort en bracht hem onder meer vorig jaar in Nederland.
Zijn fans vonden Dylans teksten van zo'n hoog literair gehalte dat ze de artiest (die in 1970 de roman Tarantula schreef) in 1997 voordroegen voor de Nobelprijs voor Literatuur. "Hij verdient de nominatie wegens de invloed van zijn songs en zijn literatuur in de heel wereld'', zei de Amerikaanse professor Gordon Ball.