Acteur René van Kooten wil nergens bij horen
AMSTERDAM - René van Kooten was eigenlijk niet van plan er stil bij te gaan staan. Maar toch viert hij volgend voorjaar zijn twintigjarig jubileum als musicalacteur, met de hoofdrol in de Nederlandse versie van de Broadway-voorstelling The Bridges of Madison County.
In eerste instantie was hij werkzaam als docent geschiedenis; bij toeval belandde hij in het voorjaar van 1997 op een auditie van Miss Saigon. In deze productie en Elisabeth speelde Van Kooten vooral ensemblerollen. Pas bij Aida, toen hij de alternate van Radames werd, had de acteur het gevoel dat hij hierin verder moest gaan. “Ik plan eigenlijk nooit echt iets”, grinnikt hij. “Soms lopen dingen zo. In het begin ben ik ook gewoon les blijven geven, ik had nooit verwacht dat ik daadwerkelijk twintig jaar later nog mijn brood hiermee zou verdienen. Het stond in het begin voor mijn gevoel heel ver van mijn ideaalbeeld af: zanger in een rockband die de hele wereld over zou toeren.”
Collega's als Celine Purcell en Hajo Bruins stimuleerden de acteur toch om workshops te gaan volgen en zichzelf verder te ontwikkelen als musicalster. In twintig jaar tijd stond Van Kooten in twintig producties; Aida, Les Misérables en Sweeney Todd noemt hij als zijn meest dierbare voorstellingen. “De rol van Aida liep heel erg synchroon met mijn eigen leven: een jonge gast die denkt dat hij de wereld kan veroveren”, lacht Van Kooten. “Valjean in Les Miserables was een zware, maar enorm dankbare rol: je staat bijna drie uur op het podium.” Hiervoor won Van Kooten ook een Musical Award. Sweeney Todd staat symbool voor zijn samenwerking met Het Zonnehuis in Amsterdam, waarvoor Bridges of Madison County zijn derde productie is.
Combineren
“Het Zonnehuis is het nieuwe M-Lab”, omschrijft hij. “Het is een plek waar kleinschalige producties de ruimte krijgen om zichzelf te bewijzen, zoals Kiss of the Spider Woman en Sweeney Todd.” Als een voorstelling goed loopt, wordt hij het jaar later weer een aantal weken in reprise genomen. “Het is te vergelijken met wat in New York 'off-Broadway' wordt gedaan. Die manier van werken past heel goed bij mijn leven nu. Als je in een grotezaalproductie staat, moet je jezelf daar voor zeker tien maanden aan verbinden.” Dat is lastiger te combineren met zijn gezin en zijn andere werk - zoals toeren met zijn band of het inspreken van tekenfilms, zoals Disney-hit Vaiana.
The Bridges of Madison County, waar hij in juni in te zien is, vertelt over de liefde tussen een Amerikaanse huisvrouw (Lone van Roosendaal) en een fotograaf die in haar stad een shoot doet. Het boek waar de musical op is gebaseerd werd wereldberoemd dankzij de verfilming met Clint Eastwood en Meryl Streep in de hoofdrollen. “Ik moest heel erg denken aan Bridges toen ik het laatste interview met Joop Braakhekke las”, vertelt Van Kooten. “Die was heel eerlijk over zijn liefde en dat er soms ruimte was voor een ander. Het is natuurlijk een utopie om te denken dat je, als je een halve eeuw bij elkaar blijft, nooit een ander tegenkomt voor wie je hele sterke gevoelens ontwikkelt.” Het knappe van Bridges is dat het verhaal nergens moralistisch wil doen. “De musical veroordeelt de overspelige vrouw niet; dingen zijn soms zoals ze zijn. Maar na verloop van tijd moet je wel een keuze maken. Ik denk dat dat gevoel voor heel veel mensen erg herkenbaar is.”
Schoolmusical
Nederland is na de Filipijnen het tweede land buiten de VS waar het stuk te zien is. “Het is waanzinnige muziek”, prijst Van Kooten. “Componist Jason Robert Brown wordt gezien als een van de grootste nieuwe talenten op dit gebied. Het is een soort kruising tussen folk, country, een beetje klassiek. Het zingt ontzettend lekker weg, en ik geloof ook dat het voor het publiek heel toegankelijk in het gehoor ligt.” Het is een heel ander soort muziek dan Van Kooten eerder gezongen heeft. “Ik kan er enorm van genieten om materiaal van nieuwe componisten te verkennen en ontdekken”, legt hij uit. “Dat houdt het voor mij ook spannend en daardoor blijf je je ontwikkelen. Ik wil niet dat mensen mij in één hokje kunnen duwen, ik wil nergens écht bij horen.”
Veel artiesten van zijn leeftijd gaan vaak meer achter de schermen werken, als regisseur, schrijver of choreograaf. Van Kooten zwijgt even. “Misschien zou ik dat wel willen, maar ik heb geen idee of ik dat kan. Maar ik sluit niet uit dat ik het in de toekomst wel eens ga proberen. Al denk ik dat ik in dat geval niet meteen in Het Zonnehuis hoef te staan; dan begin ik met de regie van een schoolmusical voor mijn kinderen.”