Show Jekkers 'ode aan alle culturen Den Haag'
DEN HAAG - Achter de duinen, de eerste solovoorstelling van Harrie Jekkers in ruim twintig jaar tijd, wordt een 'echt Haagse voorstelling' waarin de cabaretier probeert te schetsen hoe zijn stad zich heeft ontwikkeld tussen 1950 en nu. Jekkers is de voorstelling, die hij eind september voor het eerst zal spelen, nu aan het schrijven. De eerste reeks shows in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag was binnen tien minuten uitverkocht.
In zijn persoonlijke voorstelling komen naar verwachting veel actuele thema's terug. "Mijn moeder was een typische huisvrouw, maar heel intelligent. Zij was degene die de cultuur binnen ons gezin introduceerde. Zij heeft zich heel erg ontwikkeld toen het feminisme in zwang kwam." Een ander thema is de Indische buurvrouw die hij en zijn broer in eerste instantie pestten vanwege haar afkomst. "Tot ik er achter kwam dat ze piano speelde; toen vond ik haar opeens geweldig. Zij heeft veel voor mij betekend."
Het moet een hoopvol betoog worden. "Iedereen klaagt maar dat alles verandert, dat Nederland Nederland niet meer is. Maar daar schiet je niets mee op: Den Haag is een stad van veel culturen en smaken, en is dat altijd al geweest. We moeten met z'n allen de schouders er onder zetten en het maar lekker samen zien te rooien."
De 66-jarige Jekkers voelt en noemt zich nog Hagenees, al woont hij er al sinds zijn 21e niet meer. "De liefde en werk hebben mij naar andere plekken gevoerd: Groningen, Utrecht, Spanje. Maar zodra ik in Den Haag ben, voel ik mij weer thuis. De taal, de mensen, de humor: die stad heeft mij gemaakt, dat accent raak je nooit kwijt. Je blijft altijd Hagenees, net zoals je altijd Nederlander blijft, ook als je al twintig jaar in Spanje woont."
De cabaretier voelt zich enorm vereerd dat hij met zijn matineevoorstelling Paul van Vliet mag opvolgen, die zes jaar lang vrijwel elke zondag in de Koninklijke Schouwburg stond. "Vroeger reed ik met mijn vader langs de schouwburg. Dat vertelde hij: daar gaat de koningin naar toneel kijken, daar komen wij nooit in. Het was geweldig geweest als mijn ouders nog hadden kunnen weten dat ik daar nu in de voetsporen van Paul van Vliet mag treden."