Jekkers geniet van enthousiasme over rentree
DEN HAAG - Harrie Jekkers had vlak voor zijn vijftigste genoeg van het optreden en verdween uit de spotlights. Nu is hij 66 en geniet met volle teugen van zijn rentree, als cabaretier én als zanger met zijn Klein Orkest. "Iedereen roept altijd dat je op je hoogtepunt moet stoppen; ik heb dat in 2001 daadwerkelijk gedaan. Ik was het spelen echt zat, dan moet je er gewoon mee ophouden."
Dat 'even' werd vijftien jaar. "Misschien vergroei je anders met je vak. Dan wordt het een routinekwestie, dat wilde ik niet. Nu sta ik weer écht met veel plezier op het podium; iedereen zegt ook dat ik dat uitstraal." Het was niet de roem of het applaus dat de Hagenees miste. "Ik miste meer het samen optrekken met een groep mensen, in dit geval met een bandje. Ik vond het wat saai worden zonder dat artiestenritme. Het is een way of life die mij heel goed ligt, ik noem het 'overdekt zwerven'. Je komt heel kort op bezoek bij aardige mensen door het hele land en dan ga je weer naar huis. Het is een luxe om zo'n mooi leven te kunnen hebben."
Het enthousiasme toen Jekkers zijn rentree aankondigde was "bovenverwachting. Ik was wel benieuwd hoe hard het zou gaan. Maar iedereen had er gelijk weer zin in: de theaters, het publiek." Het is raar om te constateren dat de cabaretier inmiddels een soort iconische status heeft gekregen. "Ik ben echt wel iets gewend: met Klein Orkest stonden we soms voor tienduizenden mensen, in m'n eentje kreeg ik het Circustheater en Luxor weken uitverkocht. Maar het voelt nu alsof ik bijna vereerd word. Mensen kennen álle teksten uit hun hoofd."
Sportschool
Die pop-achtige adoratie hangt meer samen met zijn liedjes dan met zijn cabaretprogramma's, denkt Jekkers. "Muziek maakt meer los dan cabaret, merk ik. Een grapje maakt mensen aan het lachen, soms onthoudt men een quote. Maar muziek betekent zoveel méér. Mensen komen na het programma met Klein Orkest echt huilend naar mij toe: wat goed dat je Leve het nijlpaard zong, ik heb daar al mijn levenlang steun aan! Mensen hebben daadwerkelijk teksten op hun lijf getatoeëerd; laatst een man die Ik hou van mij op z'n arm had staan. Dat is nieuw voor mij."
Het nummer O o Den Haag blijft een bijzondere status in zijn oeuvre hebben. "Ik ben helemaal niet bezig met wat er later van mij overblijft. Dat zal me echt een zorg zijn; alles wat ik doe, doe ik omdat ik het hier en nu leuk vind." Maar de status van deze evergreen heeft hij zelf niet meer in de hand. "Liedjes leven langer dan de mensen die ze hebben gemaakt. O o Den Haag heeft een bepaalde snaar geraakt, net zoals bijvoorbeeld Aan de Amsterdamse grachten. Waar ik ook speel, er zitten altijd wel Hagenezen in de zaal die uit volle borst meebrullen. Dat nummer kent iedereen nog als Harrie Jekkers zelf al lang weer vergeten is."
Het optreden valt de 66-jarige cabaretier zwaarder dan vroeger. De Hagenees merkt dat hij heel bewust aan zijn conditie moet werken om het vol te houden. "Vroeger kwam ik nooit op de sportschool; ik rookte, ik zoop best veel. Roken doe ik niet meer, zuipen meer met mate. En ik ga naar de sportschool; ik moest mijn armspieren weer wakker schudden voor het gitaarspelen." Daarnaast zit Jekkers veel op de mountainbike. "Mijn terugkeer op het podium is een goede aanleiding om wat meer aandacht aan mijn lichaam te besteden dan vroeger. En ook om het bij te houden. Als je alleen op een eilandje in Spanje zit, zoals ik vijftien jaar lang heb gedaan, krijg je snel de neiging om te denken: wat maakt het nou eigenlijk uit hoe ik eruit zie."