North Sea Jazz doet niet aan pensioen
(Novum) - Het verhogen van de pensioenleeftijd mag in Nederland een momenteel een hot topic zijn, op de tweede dag van het North Sea Jazz festival had niemand het er over. Want het waren de 65-plussers die schitterden op de uitverkochte zaterdag in Ahoy. Prince sloot de dag wederom af, maar was daarbij minder op dreef dan een dag eerder.
De oudste artiest van het festival is de 90-jarige crooner Jon Hendricks. Bijgestaan door Al Jarreau, Kurt Elling en het Metropole Orkest liet hij horen dat zijn stem niet meer helemaal is zoals voorheen, maar dat maakte hij ruimschoots goed met charisma. Valkuil met de smooth jazz die het drietal zingt is dat het gevaar voor een belegen hotellobby-sfeer altijd op de loer ligt.
Een stuk swingender ging het er aan toe bij de inmiddels 70-jarige bossa nova grootheid Sergio Mendes. Bij zijn grote hit Mas Qua Nada, een aantal jaren geleden handig gesampled door de Black Eyed Peas, leek het Braziliaanse strand even een stuk dichterbij dan de Rotterdamse haven.
Ook Toots Thielemans is ondanks zijn 89-jaar nog niet van plan achter de geraniums te gaan zitten. En gelukkig maar, hij is nog altijd de onbetwiste de koning van de melancholie met zijn herkenbare mondharmonicageluid.
Chaka Khan heeft de pensiongerechtigde leeftijd nog niet bereikt, maar haar jaren als disco diva liggen wel al meer dan een kwart eeuw in het verleden. En in tegenstelling tot een hoop oudgedienden lijken de jaren bij haar zich meer te wreken. Haar schelle stemgeluid had iets onaangenaams, en van een geïnspireerde show was geen sprake. Daar konden zelfs hits als 'Ain't nobody' weinig aan veranderen.
Zo bont als de inmiddels 70-jarige Roy Ayers maakte zij het gelukkig niet. De jamsessie met de jonge pianist Robert Glasper was rommelig en vlak, en de bijdrage van dj Pete Rock bleef beperkt tot het schreeuwen van wat loze kreten en het ongeïnteresseerd scratchen van plaatjes. Een van de grote teleurstellingen van dag twee.
Revelatie van het festival was Charles Bradley. Deze soulzanger uit de stal van het Daptone-label is de zestig ook al gepasseerd, maar zijn debuutalbum verscheen pas dit jaar. Met zijn dramatische gezichtsuitdrukking, theatrale geschreeuw en James Brown-achtige danspasjes wist hij het publiek moeiteloos voor zich te winnen. Wat hielp was dat hij werd bijgestaan door de immer strak spelende New Yorkse Menahan Street Band.
Prince liet zijn fans zaterdagnacht lang wachten. Pas om twee uur, drie kwartier later dan gepland, betrad hij het podium en begon met lang uitgesponnen ballads. Pas na een half uur kon er gedanst worden, toen Seal het podium opkwam om mee te zingen met Mountains, gevolgd door Alfabet Street. Na een blokje covers van onder meer The Beatles, Sly and the Family Stone en The Jacksons ging het tempo weer omlaag, en daarmee ook de energie in de zaal. Ook toegift Baby I'm a Star kon de magie niet terugbrengen.
Zondag mag Prince het nog eens proberen, hopelijk is hij dan beter in vorm. Ook Snoop Dogg, Bootsy Collins en Flying Lotus treden dan op.