Yorick van Wageningen vond 'tegengif' tegen depressie
Acteren in de veelgeprezen film De Belofte van Pisa hielp acteur Yorick van Wageningen vorig jaar door een moeilijke periode heen. Hij stelde eerder zelfs te willen stoppen met acteren, maar dit plan zette de acteur toch in de koelkast omdat zich drie droomprojecten aandienden waaronder de verfilming van het boek van Mano Bouzamour.
"Ik leed vorig jaar aan depressie", vertelt Van Wageningen aan het ANP. "Dat was redelijk klote. Het is een ziekte, waar heel veel mensen mee kampen en nu was het mijn beurt. En toen dienden die drie projecten zich aan, die ik alle drie voor geen goud had willen missen. Pisa was het beste tegengif tegen depressie dat je je kunt voorstellen. Zoveel liefde. Klinkt misschien klef, maar het was zo."
De 55-jarige acteur speelt in De Belofte van Pisa een muziekdocent die de Nederlands-Marokkaanse student Sam (Sahine El-Hamus) door zijn schoolcarrière heen sleept. Het is geen grote rol, maar Van Wageningen is er erg trots op. "Leraren kunnen zo belangrijk zijn in ons leven", beklemtoont hij. "Ik was niet gaan spelen als ik op de middelbare school geen docenten had gehad, die mij aan mijn haren naar het toneel hadden gesleept. Ik had een tekenleraar, Jaap te Kiefte, die altijd zei: ik ben een kurkentrekker; ik open iets, zodat eruit kan komen wat er in zit. Vraag maar rond, iedereen heeft wel zo’n leraar, iemand die je leven heeft veranderd, iemand waardoor je nu bent wie je bent, doet wat je nu doet. En we vergeten te snel hoe groot hun invloed op ons geweest is."
Marokkaanse spagaat
Van Wageningen speelde in talloze grote Hollywoodhits, zoals The Girl with the Dragon Tattoo, The Chronicles of Riddick en The New World. Toch stelt hij niet eerder zo trots op een film te zijn geweest als op De Belofte van Pisa. "Maar ‘Pisa’ gaat over mijn land, over mijn cultuur." Hij herinnert zich een gesprek met Dragon Tattoo-regisseur David Fincher, op de avond na de première. "Ik stelde hem die ene vraag die me al maanden dwars zat: waarom had hij besloten om ‘Dragon Tattoo’ te maken. Hij zei een tijdje niets, staarde voor zich uit en zei toen: ‘Ik heb een dochter van die leeftijd, en voor mij was het belangrijk dat de stem van Lisbeth Salander aan de Amerikaanse cultuur wordt toegevoegd, we hebben zulk soort iconen nodig.’"
Datzelfde gevoel heeft Van Wageningen met De Belofte van Pisa. "Mano Bouzamour, de schrijver van het boek, brengt op zo’n mooie manier de spagaat waar zo veel Marokkaanse jongeren zich in bevinden in beeld. Onderschat dat niet; die kids komen uit streng religieuze conservatieve milieus en groeien daarnaast op in een van de meest sociaal liberale landen ter wereld terwijl ook nog de halve politiek over ze heen pist. Ik geef het je te doen."